Lucas Debargue: Scarlatti, D.: Pianosonates in A K. 208, L. 238, A K. 24, L. 495, C K. 132, L. 457 en d K. 141, L. 422; Chopin: Ballade nr. 4 in f op. 52; Liszt: Mephistoswals nr. 1 S. 514; Ravel: Gaspard de la nuit; Grieg: ‘Melodie’ uit Lyrische stukken op. 47/3; Schubert: Moment musical nr. 3 in f op. 94, D. 780; Debargue: Variatie over Scarlatti’s Pianosonate K. 208. Sony 88875-1929802 (77’28”). 2015 

De Franse pianist Lucas Debargue heeft met Ivo Pogorelich, Freddy Kempf en heel wat andere pianisten gemeen dat hij een concours niet won, veel sympathie kreeg en dankzij de belangstelling van Sony voor hem toch doorbrak. Het heeft veel te maken met het feit dat hij autodidact is en een eigen techniek ontwikkelde die vele juryleden mishaagde, maar ook door andere werd geprezen.

Deze ‘live’ opname werd in Parijs gemaakt kort na de teleurstelling van het concours en bevat een paar daarop gespeelde werken. Dat de door de pianist bedachte techniek zijn beperkingen heeft, blijkt tijdens een lastig werk als de Mephistowals van Liszt waar hij korte pauzes tussen de frasen inlast.

Verder valt op dat hij steeds vrij trage tempi kiest, het meest extreem bij Grieg. Dat pakt trouwens ook wat ongelukkig uit in de slepend gespeelde Ballade van Chopin en erger nog in ‘Le gibet’ uit Ravels Gaspard de la nuit. Soms leidt zijn spel ook tot het maken van dichterlijke vrijheden en de Sonates van Scarlatti krijgen een heel persoonlijke aanpak.

Ook het aanbrengen van subtiele dynamische gradaties is een zwak punt.

Debargue streeft duidelijk naar erkenning, hij is nog jong dus het kan nog. In ieder geval toont hij doorzettingsvermogen. Er is meer van deze pianist op cd verschenen, Een Bach/Beethoven/Medtner recital (Sony 88985-34176-2), en Schubert/Szymanowski dito (Sony 88985-46563-2) en als overtreffende trap 4 cd’s met Pianosonates van Scarlatti (Sony 190759-4446-2).