Célimène Daudet: Messe noire. Liszt: La lugubre gondola nr. 2 S. 200/2, Nuages gris S. 199, Schlaflos, Frage und Antwort S. 203i, ‘La notte’ uit Odes funèbres S. 112, R. 429, ‘Mephisto-Walzer, Bagatelle ohne Tonart S. 216a; Scriabin: Poèmes op. 71/1 en 2; Pianosonate nr. 9 op. 68 Zwarte mis; Poème-nocturne op. 61; Preludes op. 74 nr. 1-5; Vers la flamme op. 72. NoMadMusic NMM 076 (64’18”). 2019

Niet direct een vrolijk programma met vijf late, elkaar soms enigszins weerspiegelende pianowerken van zowel Liszt als Scriabin dat Célimène Daudet hier voorschotelt na haar opnamen van A tribute to Bach met werken van Bach/Busoni, Mendelssohn, Franck en Liszt (Arion ARN 68820) van Debussy en Messiaen (NoMadMusic NMM 046) en Vioolsonates van Beethoven met Amanda Favier (NoMadMusic NMM 034).

Het is niet allen het beroemde ‘mystieke’ akkoord van de verminderde kwint van Scriabin dat iets geheimzinnigs heeft, ook de late Liszt ageerde steeds mystieker. We weten dat Scriabin een obsessie had met het duivelse, maar zijn Pianosonate is gewoon een mooie, evocatieve compositie, compact van vorm en duur. Célimène Daudet zorgt voor een imposante virtuoze vertolking de wordt opgestuwd tot een machtige climax.

Zelf zegt de pianiste over deze combinatie werken: ‘Voor mij bezitten ze het onbeschrijfelijke vermogen om de luisteraar mysterie te laten horen, om unieke klanklandschappen te scheppen, om steeds verder te (onder)zoeken en te vernieuwen’.

De pianiste toont zich een betrouwbare gids op deze reis door 2x5 heel kenmerkende, bijzondere composities waarvan het heel nuttig is dat ze in één recital zijn gebundeld. Goed idee om de late Liszt met de late Scriabin te confronteren.