Lea Desandre: Amazone. Provenzale: ’Non posso far’, ‘Lasciatemi morir, stelle crudeli’ uit Lo schiavo di sua moglie; Cavalli: ’Sinfonia’ Ercole amante; Viviani:’Muove il piè, furia d’Averno’ uit Mitilene, regina delle amazzoni; de Bottis: ‘Io piango, io peno’, ‘Che farai misero core’, ‘Lieti fiori, erbe odorose’, ’Sdegno all’armi, alle vendettta’ uit Mitilene, regina delle amazzoni; Schürmann: ’Sinfonia pour la tempête’, ’Non ha fortuna il pianto mio’ uit Die getreue Alceste; Pallavicino:’Vieni, corri, volami in braccio’, ‘Sdegni, fuori barbari’ uit Antiope; Philidor: ‘Puisque tout est tranquille… combattons, corrons à la gloire’ uit Les amazones; Couperin, L.: Passacaille nr. 27 in C; Destouches: ‘Faible fierté, gloire impuissante’, ‘Ô mort! Ô triste mort’, ‘Quel coup me réservait la colère céleste?’ uit Marthésie, reine des amazones; Marais: ‘L’Amériquaine’ uit Suite d’un goût etranger; ‘Postlude improvisé’; Couperin, F.: ‘L’Amazône’ uit Pièces de clavecin boek 2, ordre 10; Vivaldi: Sinfonia’s nr. 1-3, ‘Onde chiare che sussurate’, ’Scenderò, volerò, griderò’ uit Ercole su’l Termodonte RV. 710; Dunford: ‘Amazones’. Met Jean Rondeau (kl), Cecilia Bartoli (ms), Véronique Gens (s) en het Ensemble Jupiter o.l.v. Thomas Dunford. Erato 0190295065843 (75’37”). 2021
Ze is van Frans-Italiaanse afkomst, de jonge mezzo Lea Desandre en ze wijdde zich twaalf jaar aan ballet voordat ze zich vervoegde bij de strenge zangklas ‘Le jardin des voix’ van barokspecialist William Christie om daar de fijne kneepjes van het zingen (niet uitsluitend van barokmuziek) machtig te worden.
Ze was eerder te horen in een programma met duetten van Steffani, samen met Silvia Frigato en Loriana Castellano (Arcana A 424) uit 2015 en te horen en te zien op de dvd Château de Versailles CV 5018 in Monteverdi’s ‘Vespro della Beata Vergine’ uit 2019
Deze nieuwe cd kunnen we beschouwen als een concept album, als een ‘hymne aan de natuur, een tijdeloze boodschap’ in het algemeen en de amazones meer in het bijzonder. Met Desandre in de pose van een yoga danseres. Als componisten koos ze logisch Fransen als François-André Danican Philidor (1726 - 1795), Louis Couperin (ca. 1626 - 1661), François Couperin (1668 - 1733), André Destouches (1672 - 1740) en Marin Marais (1656 - 1728), de Duitser Georg Caspar Schürmann (1673 - 1751) en Italianen als Francesco Cavalli (1602 - 1676), Francesco Provencale (1632 - 1704), Giovanni Buonaventura Viviani (1638 - 1693), Giuseppe de Bottis (1678 - 1753), Carlo Pallavicino (ca. 1630 - 1688) en Antonio Vivaldi (1678 - 1741) uit.
Even lichtvoetig als ze zal hebben gedanst, voert ze deze reeks afwisselend en intelligent gerangschikte aria’s uit. Gewichtloos lijkt ze te vliegen rond bewerkelijke coloraturen en versieringen, steeds zorgend voor de juiste expressie en een grote nauwkeurigheid. Luister maar eens hoe contrastrijk ze ze meteen aan het begin Provencale’s ’Non posso far’ haast geamuseerd lachend en ‘Lasciatemi morir, stelle crudeli’ heel melancholiek voordraagt.
Leuk om ook nog een paar bijdragen de horen van haar bekende en al lang beroemde collega’s Cecilia Bartoli en Véronique Gens. Aan het eind van het programma doet de dirigent ook nog een leuke duit in het zakje. Fijn om zo iets grondiger nader kennis te maken met een zangeres van grote klasse. Het Jupiter Ensemble speelt heel geëngageerd op ‘oude instrumenten’.