CD Verzamelprogramma's

CALLUS, HELEN: CONCERTANTE ENGELSE WERKEN VOOR ALTVIOOL

Vaughan Williams: ‘Prelude’, ‘Carol’ en ‘Christmas dance’ uit Suite voor altviool en orkest; Howells: Elegie op. 15a; Walton Altvioolconcert; Bowen: Altvioolconcert in c. Helen Callus met het Nieuw Zeelands symfonie orkest o.l.v. Marc Taddei. ASV CD DCA 1181 (78’24”). 2005

 

Een mooie verzameling begin twintigste eeuwse composities waarin de altviool centraal staat. De meeste zijn geschreven voor de beroemde Engelse altviolist Lionel Tertis. Het oudste werk is het laatste geplaatst: het concert van de buiten Engeland nauwelijks bekende York Bowen (1884-1961) die zelf altviolist was en dus de mogelijkheden van het instrument goed weet uit te buiten. Hij begint met een krachtig, rusteloos ‘Allegro assai’ dat al gauw wordt getemperd door een kalmer tweede thema. Het ‘Andante cantabile’ brengt daarna nog meer rust in zangerige vorm waarbij vooral het lasge register van de altviool wordt aangesproken. De finale is zwierig van aard met een geestige kinbreng van houtblazers. Van dit werk bestaat ook een mooie opname met Lawrence Power (Hyperion CDA 67546), maar deze nieuwe met de Engelse, hier in Nieuw Zeeland spelende naar nu in Santa Barbara in de V.S. als docent gevestigde Helen Callus is nog een tikje mooier, mede omdat ze een fraaie eigen cadens inbrengt. Daarom is het jammer dat een coupure is aangebracht in de orkesinleiding.

Van het altvioolconcert van Walton bestaan verschillende heel goede opnamen: (Kennedy. EMI 562.813-2, Bashmet RCA 09026-63282-2, Power, Hyperion CDA 67587 en Tomter, Naxos 8.553402), maar Callus is ze eigenlijk allen de baas met een extra warm en welluidend lyrisch klinkende interpretatie waarin ze elk motief laat spreken en soms voor haast geheimzinnige halftinten zorgt, met name in de zachtste gedeelten.

Het is jammer dat er niet plaats genoeg was voor alle acht delen uit de nagenoeg onbekende Suite van Vaughan Williams met een pastoraal karakter en een levendige dans tot slot.

Van Howells’ Elegie, een klaagzang op een in W.O. I gesneuvelde studievriend, bestaat geen ontroerender vertolking dan deze.

Al met al is dit een droom van een altviool opname.