Renaud Capuçon: Eénentwintgiste eeuwse vioolconcerten. Rihm: Vioolconcert ‘Gedicht des Malers’; Dusapin: Aufgang; Bruno Mantovani: Jeux d’eau. Met resp. het Weens symfonie orkest en het Orkest van de Franse omroep o.l.v. Philippe Jorden en het filharmonisch orkest van de Franse omroep o.l.v. Myun-Wha Chung.   Erato 2564-6026876 (65’42”). 2012/5

Op 27 januari vierde de Franse violist zijn veertigste verjaardag en dat wordt hier nog eens gevierd met de cd premières van drie aan hem opgedragen vioolconcerten die kennelijk zijn toegesneden op zijn gepassioneerd lyrische spel. zijn grote veelzijdigheid en zijn belangstelling voor eigentijdse muziek.

Duits expressionisme klinkt nog door in Gedicht des Malers van Wolfgang Rihm die al tenminste vijf composities voor viool en orkest op zijn naam heeft. Dit nieuwe eendelige werk duurt een kwartiertje en de solist fungeert in dit (daardoor) rapsodische werk als schilder die een muzikaal canvas mag vullen met het orkest als decor. In 1995 koos Heinz Holliger voor zijn vioolconcert een dergelijk uitgangspunt, maar haast beter (Thomas Zehetmair, het SWR omroeporkest o.l.v. Holliger op ECM 476.1841).

De Fransman Bruno Mantovani’s Jeux d’eau uit 2012 is niet alleen in naam met Ravel verbonden en bevat een vrijel continu doorlopende vioolsolo die als lanceerplatform dient voor in toenemende mate complexer wordende, soms haast delirische orkest episodes. De associatie met water dat voortdurend in beweging is, ligt voor de hand.

Maar het meest substantiële werk is Aufgang van Pascal Dusapin uit 2008. Het komt het dichtst in de buurt van het gangbare driedelige vioolconcert, is heel goed samenhangend en heeft veel vaart. Het hoogst expressieve middendeel dat langer is dan beide hoekdelen samen, vormt een prachtige licht retorische kern. Het is dit werk dat deze uitgave vooral zo belangrijk en interessant maakt. Zeker ook dankzij een drietal uitvoeringen op hoog niveau.