David Campbell: Reflections, klarinetconcerten. Finzi: Klarinetconcert in c op. 31; Fitkin: Agnostic voor klarinet, strijkorkest en slagwerk; Davis, C.: Concert voor klarinet, strijkorkest en pauken. Met het Aurora orkest o.l.v. Nick Collon. Clarinet Classics CC 0057 (63’49”). 2008
Wie van Engelse muziek houdt die enigszins aan het platteland doet denken, moet wel van de componist Gerald Finzi houden. Zijn muziek klinkt soms een beetje als Elgar of Vaughan Williams en af en toe als Walton of Holst, maar zodra men deze beter leert kennen ook als Finzi. Zijn muziek heeft heldere structuren, vaak met een melodie tegenover een contrasterende andere melodie over een beweeglijke bas, waarschijnlijk ontleend aan Bach.
De melodieën hebben een op- en neergang zoals het beeld van heuvels in de verte en in de langzame delen zit een heel persoonlijk element van verzonken overpeinzing in de natuur. Eigenlijk is het opvallend dat Finzi zo verbonden was met de Engelse pastorale traditie want hij werd in 1901 in Londen geboren uit Italiaans-Joodse ouders, maar leefde wel het grootste deel van zijn leven buiten.
Hij schreef zijn Klarinetconcert in 1949 in korte tijd voor het Three Choirs Festival, hoewel bij gewoonlijk langduriger worstelde met nieuwe composities. Tegenwoordig onderscheidt dit concert zich als karakteristiek en populair voorbeeld van zijn artistieke werk. Kritiek is mogelijk voor de wijze waarop de strijkers voor vrijwel alle emotie en drama zorgen, terwijl de klarinet steeds het zachte antwoord geeft dat ’toorn wegneemt’.
Van dit concert bestaat een behoorlijk aantal opnamen met in de voorhoede die van Robert Plane (Naxos 8.553566). Maar ook David Campbell toont hier verbeelding en karakter, al is zijn geluid wat aan de droge kant. Hij schuwt het rubato niet in de frasering. De cadens uit het eerste deel lukte geweldig, het adagio zingt lyrisch, maar verloopt nogal snel en de finale is heel levendig en dansant.
Bewondering ook voor het staande en zonder bladmuziek spelende Aurora orkest van Nick Collon dat in augustus 2017 bij een optreden in Amsterdam veel indruk maakte. De strijkers klinken sympathiek en rijk, nu eens licht gesluierd, dan weer volop en fel.
Aan Agnostic van Graham Fitkin (1963) en het Concert van Carl Davis (1936) die in 1995 de muziek schreef bij de tv serie Pride and prejudice (EMI EMC 3736) komt ook slagwerk te pas. Dat tweetal werken dat vermoedelijk hier voor het eerst op cd verschijnt komt ook erg goed uit de verf.