Consortium classicum: Kamermuziek met harp. Rossini/Müller: 2 Fragmenten uit Armide LWV 71; Weigl: Concertino voor fluit, hobo, klarinet, fagot, harp en contrabas; Rossini: Andante con variazioni in F voor viool en harp; Ries: Sextet voor piano, 2 houtblazers, hoorn, harp en contrabas in g op. 142; Riotte: Nocturne voor viool en harp. Consortium classicum. Schwann CD 310001 (71’18”). 1986 

Het in de jaren zestig van de vorige eeuw door klarinettist Dieter Klöcker opgerichte Consortium classicum is in principe een blaasensemble, maar er kunnen naar behoefte andere instrumentalisten worden bijgehaald, zoal in dit geval een piano,   een harp en een contrabas. 

Dan wordt het mogelijk om een programma met niet alledaagse, maar aantrekkelijke composities samen te stellen. Zoals in dit geval. De werken van Rossini en Beethovenleerling en -biograaf Ferdinand Ries munten niet door grote originaliteit uit, maar zijn   natuurlijk aangenaam om naar te luisteren.

Interessanter is de kennismaking met de Duitse componist Joseph Weigl (1766-1846) was de zoon van de eerste cellist uit het orkest van Esterhazy in Eisenstadt en petekind van Haydn. Hij was als componist en dirigent duidelijk wat we nu een ’netwerker’ zouden noemen en stond in verbinding met Albrechtsberger, Salieri, Van Swieten en zelfs Mozart. Zijn opera Die schweizer Familie werd zeer door Schubert gewaardeerd en zelfs ooit door Wagner gedirigeerd. Tegenwoordig is de man volkomen vergeten. Maar hij blijkt best een groot vakman te zijn die muziek schreef waarvan het de moeite waard is dat die eens ten gehore wordt gebracht.

Als dat - net als in de rest van het programma - zo geïnspireerd, met zorg en toewijding wordt gedaan, is iedereen - de luisteraar voorop - gediend.