Cello8ctet Amsterdam: Tracks. Piazzolla: Las cuatro estaciones porteñas (bew. Barralet); Glass: Symphony for 8 (bew. Arizcuren/Ravenstijn); Meijering: Storms and pain; Pärt: Fratres; Einaudi: Run (bew. Bredenhorst); Richter, M.: On the nature of daylight (bew. Bleumerr). CBA 1502 (66’40”). 2015

Oorspronkelijk bedoelde Astor Piazzolla zin cyclus De vier jaargetijden voor de gebruikelijke bezetting van het tango-orkest: bandoneon, piano, viool, contrabas en gitaar. Een van zijn motto’s was: “een tango is eerder voor het oor dan voor de dans”. Geen wonder dat Las cuatro estaciones porteñas in de nodige bewerkingen bestaat tot voor volledig symfonieorkest aan toe (van Josef Bragata).

De bewerking van James Barralet die hier wordt gebruikt, brengt het werk dichter bij de wereld van de Braziliaan Villa-Lobos en zijn Bachianas Brasileiras nr. 1.

Wanneer Piazzolla’s werk zo in de uitvoeringspraktijk wat wordt vervreemd, dreigt het risico dat het wat aan scherpte verliest. Dat is hier gelukkig nauwelijks het geval. Een zekere intimiteit is ook behouden en gelukkig worden de langzame delen niet gesentimentaliseerd.

Sinds 2002 behoort de Symphony for eight, die ook voorkomt op de elders besproken cd Glass Reflections met zijn pulserende muziek met minimale verschuivingen tot de geliefde ensemblestukken. Heel wat heftiger gaat het gedurende 6’25” toe in Chiel Meijerings Storms and pains, hier heel intens voorgedragen,  

Ook Pärts Fratres kennen we in tal van bewerkingen, waarvan dit een van de warmbloedigste is. Als geen groot bewonderaar van de nogal nietszeggende vlees-noch-vis composities van Ludovico Einaudi en Max Richter moeten we het aan hen gewijde kwartiertje tot besluit maar uitzitten, of vlak daarvoor de cd speler stoppen.

Gelukkig is het overgrote deel van het programma zo interessant, waardevol en knap uitgevoerd dat een hartelijke aanbeveling op zijn plaats is.