Marianne Crebassa: Secrets, Franse liederen. Debussy: Chansons de Bilitis nr. 1-3; Mélodies nr. 1-3; Ravel: Shéhérazade; Vocalise en forme de habanera; Fauré: Mirages op. 113 nr. 1-4; Duparc: Au pays oú se fait la guerre; Lamento; Elégie; Chanson triste; Say: Gezi park nr. 3. Met Fazil Say (p) en Bernard Krabatsch (fl). Erato 01902957=68973-2 (69’23”). 2017
In 2015 werkte Marianne Crebassa mee aan de opname van Mozarts Maurerische Trauermusik KV 477 onder Minkowski (C Major 73160-8) en maakte ze haar cd debuut met Oh! Boy! (Erato 01902959-27622-2), 2017 maakte ze de cd Mirages met opera aria’s en liederen met veelal onbekende fragmenten van Messager, Debussy, Delibes, Delage, Stravinsky, Thomas, Berlioz, Massenet, Koechlin samen met Les Siècles onder François-Xavier Roth (Erato 01902957-67723-2).
En nu is er een volgend schijfje met Franse liederen waarop de Française de luisteraar meeneemt op een persoonlijke tocht naar de verborgen wereld van de geheime gedachten, die van de kostbare momenten waarin de tijd even stil lijkt te staan en de emoties de vrije loop kunnen krijgen.
De kern van het programma bestaat uit twee meesterwerken in hun genre de drie Chansons de Bilitis van Debussy op licht erotische, vrij lesbische vertaalde teksten van de Oud-Griekse dichters Bilitis door Piere Louÿs en Ravels Shéherazade op oorspronkelijk Arabische tekst van Tristan Klingsor (Léon Lecière). In ‘La flûte enchanté horen we even een mooie bijdrage van fluitist Bernhard Krabatsch.
Een eveneens aangename verrassing zijn de vier liederen op tekst van Renée de Brimont van Fauré’s vier Mirages die ik alleen ooit hoorde van Gérard Souzay (Philips 420.775-2).
Uiteraard zijn er andere erg mooie opnamen van de Chansons de Bilitis door o.a. Régine Crespin (Decca 480.8148), Véronique Gens (Virgin 545.360-2) een Anne Sofie von Otter (Naïve V 5343) en van Shéhérazade door Crespin (Decca 460.973-2), Kozená (DG 479.0065) en Fleming (Decca 478.3500), maar die zijn alle met orkestbegeleiding en hier gaat het om de waarschijnlijk beste opname met pianobegeleiding.
Er is nog heel wat meer moois te horen, bijvoorbeeld het van melancholiek verlangen vervulde ‘Au pays où se fait la guerre’ op tekst van Théophile Gautier van Duparc als een der onmiskenbare hoogtepunten.
Het recital eindigt met een woordloze vocalise van de Turkse Fazil Say die daarmee zijn sympathie voor de slachtoffers van de met geweld onderdrukte betoging in het Taksim Gezi park in Istanboel in 2013 tot uiting brengt. Het 9’24” durende stuk is oorspronkelijk voor mezzo, piano en strijkorkest geschreven, maar doet het in deze compactere vorm waarschijnlijk beter, zeker met de componist aan het stuur.
Voortdurend zingt Crebasse zo evocatief en wekt ze zoveel geheimzinnige suggesties dat men met tussenpozen is geneigd minstens drie keer naar haar programma te luisteren en daarnaar na enige weken terug te keren.