Viviane Chassot: Pure Bach. ‘Prelude en fuga’ in c uit Wohltemperiertes Klavier I BWV. 847; Italiaans concert in F BWV. 971; Franse suites nr. 2 in c BWV. 813 en 5 in G BWV. 816; Partita nr. 1 in Bes BWV. 825. Prospero  PROSP 0013 (64’58”). 2020

 

Nadat ze bewerkingen van klavecimbelwerken van Rameau en Pianoconcerten van Haydn en Mozart opnam, wijdt de Zwitserse accordeoniste zich op haar nieuw cd aan Bach. Op het eerste gezicht ongebruikelijk, maar anderen speelden deze op orgel of in andere arrangementen. 

Een accordeon leent zich hoewel de attaque en de echo van het instrument heel anders zijn dan van het klavecimbel (het geluid zwelt langzaam aan en neemt weer geleidelijk af) toch heel goed voor zo’n vertaling en men moet er alleen even aan wennen. Verder lijkt alles juist en gerechtvaardigd in het muzikale en dynamische Bachlandschap van haar, ook in termen van expressie en vormgeving van het contrapunt. 

De Japanse Mie Miki (BIS SACD 2217) ging haar in 2016 voor met gedeelten uit het Wohltemperierte Klavier. Het eigenlijke wonder is dat Bach een van de weinige componisten is bij wie het er weinig toe doet op wat voor instrument hij wordt uitgevoerd om toch geheel overeind te blijven. Een mogelijkheid waar tal van bewerkers dankbaar gebruik van maken.

Het genoegen dat aan het spel van Chassot te beleven valt, is dat ze zo in-muzikaal, stijlvol en geen moment saai of onattent speelt. Ze sluit geen compromissen maar werpt alleen nieuw licht op bekend materiaal en plaatst  dat in een nieuw perspectief.