Sasha Cooke: How do I find you? Shaw: ‘How do I find you?’; Sankaram: ’Listen’; Böhler: ‘Risk not one’; Mazzoli: ‘Self-portrait with dishevelled hair’; Glover: ‘Spider’; Orth: ‘Dear colleagues’; Cerrone: ‘Everything will be okay’; Kahane: ‘The hazelnut tree’; Marshall: ‘(A bad case of) kids’; Ruo: ‘The work of angels’; Andres: ‘Altitude’; Muhly: ‘Inward things’; Purrington: ‘That night’; Beecher: ‘After the fires’; Pollock: ‘Masksusedtobefun’; Thompson: ‘Still waiting’; Bellindo: ‘Where once we sang’. Met Kirill Kuzmin (p). Pentatone PTC 5186.961 (70’12”). 2021
Twee dingen speelden in 2020 een grote rol in het leven van de Amerikaanse mezzo Sasha Coke (25). In de eerste plaats stond ze een nier af aan een jonge patiënte nadat ze merkte hoeveel beperkingen de Coronacrisis veroorzaakte. In de tweede plaats merkte ze eveneens door die crisis dat vrijwel al haar optredens werden geschrapt.
Dus, om toch actief te blijven, van de nood een deugd gemaakt
en 17 haar bekende componisten gevraagd om een lied voor haar te schrijven. Zo ontstond deze cd met de titel How do I find you?
Het gaat om liederen waarin in woord en muziek wordt getracht een veelheid van menselijke gevoelens over deze pandemie te uiten.
Ze gaf de componisten – alle veertig jaar of jonger – een vrijbrief om op papier te zetten wat hen in die tijd het meeste bewoog. Zelf zegt ze daarover: “When cancellation after cancellation was coming in, I felt an utter loss of identity,” said Sasha Cooke. “This project provided me with a sense of purpose and hope – a way to orient myself through the haze of so much change and uncertainty. From the moment I called the first composer, it felt as if a light suddenly shone and a piece of myself was returned to me.”
Het leverde liederen op die niet alleen over Corona gaan, maar bijvoorbeeld ook over maatschappelijke problemen zoals de schietpartijen in Californië of de quarantainemaatregelen. Ander zijn abstracter van inhoud en gelukkig zijn er ook wrang humoristische bij. Het meest getroffen werd ik door Missy Mazzoli’s bijdrage, het minst door de van Nico Muhly die daarvoor een zeventiende eeuws gedicht misbruikte. In ‘The work of angels’ over een negentiende eeuws quarantaine eiland is vooral dankbaar voor de Russisch-Amerikaanse pianist Kirill Kuzmin.
Aan de goede vertolkingen ligt het niet dat het programma maar matig overtuigt. Het materiaal is niet allemaal even sterk. Misschien is de appreciatie in de V.S. groter.