Catemario, Edoardo: “Recuerdos”. Mudarra: Fantasia que contrahaze el harpa en; La manera de Ludovico; Narvaez: Variaties over ‘Guardame Las Vacas’; Sanz: Suite Española; Sor: Inleiding, thema en variaties over een thema van Mozart op. 9; Études op. 35/22, op. 35/1, op. 31/19 en op. 6/3 en 6; Tarrega: 3 Preludes (Adelita, Marieta, Maria); Recuerdos de la Alhambra; Capricho Toledo; Llobet: 4 Catalaanse volksliedjes. Decca 476.3924 (63’45”). 2009

Catemario, Edoardo: “España”. Albéniz: ‘Sevilla’ en ‘Asturias’ uit Suite española op. 47; Capricho Catalan op. 65/5; Torre bermeja op. 92/2; Torroba: Castillos de España; Falla: Homenaje, pour le tombeau de Claude Debussy; ‘Cancion del fuego fatuo’ en ‘Romance del pescador’ uit El amor brujo; ‘Danza del molinero’ uit El sombrero de tres picos; Turina: Fandanguillo op. 36; Sevillana op. 29; Segovia: Estudio sin luz; Mompou: Suite Compostelana. Decca 476.3935 (76’26”). 2009

De eerste indruk bij het zien van deze collecties al dan niet gearrangeerde Spaanse gitaarmuziek is er eentje van: gek dat er na Segovia, Romero, Bream, Presti, Lagoya, Williams, Bitetti, Behrend en Bonelli zo weinig gitaristen op het hoogste niveau zich over dit repertoire hebben ontfermd en dat in overeenstemming daarmee zo weinig opnamen van deze muziek zijn verschenen.

Wat dat betreft maakt dit tweetal cd’s veel goed; het biedt een aardige dwarsdoorsnee van de composities die in de bloeiperiodes van de Spaanse gitaarmuziek zijn geschreven. Dat het een Italiaanse gitarist is die zich hierover ontfermt, is eigenlijk ook wel bijzonder.

In eerdere Arts opnamen met werken van  Giuliani en Piazzolla bewees de in Napels geboren Edoardo Catemario zijn grote kunnen al, nu werd hij rijp bevonden om voor het grote broer label Decca op te treden.

Zijn technische beheersing van het instrument is indrukwekkend, eigenlijk zo feilloos als maar mogelijk. Zijn toon is even helder als expressief als zijn stijlgevoel en muzikale denken. Natuurlijk zijn er veel vinger perfecte gitaristen, maar ze beschikken niet allen over zo’n natuurlijke muzikaliteit. Alles in het fraseren lijkt van binnenuit te komen; een degelijke programmatische gevoeligheid kun je niet programmeren. Een volgende keer op naar de Zuid Amerikaanse gitaar regionen.

Gelukkig hebben ook de opnamemensen hun beste beentje voorgezet.