Camerata van het Kon. Concertgebouworkest: À la carte. Ravel: Introduction et allegro; Mozart: Klarinetkwintet in A KV 581; Corelli: Concerto grosso in g op. 6/8 Kerstconcert; Mendelssohn: Strijkerssymfonie nr. 13 in c MWV. 14. Gutman Records (61’59”). 2012 

Zoals bij heel wat andere internationaal bekende orkesten – vooral ook Berlijn en Wenen) zijn sinds jaar en dag individuele musici die behalve in hun officiële grote verband ook met collega’s in diverse kleine, vaak flexibele combinaties naar buiten treden.

Al eerder was er van het Amsterdamse ensemble de eerder verschenen en in de cd rubriek besproken opname Sweet dumplings and cheese strudel – de lievelingskost van Mendelssohn wanneer hij in Engeland was - met werken van Mozart en Mendelssohn.

Tot de uitvoerenden behoren ditmaal fluitiste Emily Beynon, klarinettist Hein Wiedijk, harpiste Petra van der Heide en bij de violistes Marijn Mijnders, Annebeth Webb, Joanna Westers en Jane Piper.

Op de hier besproken andere uitgave kunnen we opnieuw Mozarts klarinetkwintet horen, maar daarnaast verse stukken die we minder tegenkomen in gangbare kamermuziekprogramma’s. Verwacht bij Corelli – in de tijden van I Musici en de Virtuosi di Roma zestig jaar geleden nogal populair - net zomin als bij hen darmsnaren, maar nu wel met een sober vibrato en meer gevoel voor de juiste barokstijl.

Ravel klinkt heel exquisiet en gedistingeerd door de combinatie harp, fluit, klarinet en strijkkwartet met vooral een mooie inbreng van Emily Beynon. Bij de levendige, charmante en heldere vertolking van prille symfonie van de veertienjarige Mendelssohn betreurt men al luisterend dat het stuk slechts ééndelig is.

Nader vergelijken met andere uitgaven – zoals Gleghorn c.s. met het Hollywood kwartet (Testament SBT 1053), bij Ravel, Leister/Berlijnse solisten (Warner 0927-44350-2), Nieuw Sinfonietta nog met Lev Markiz (BIS CD 938/40) wat Mendelssohn betreft en Goodman (Hyperion CDD 22011) voor Corelli is zo zinloos als een luchtballon van mahoniehout, domweg omdat de programmasamenstelling hier zo apart en aardig is.

De in de Amsterdamse Singelkerk gemaakte opname klinkt voortreffelijk. De verdere vormgeving van deze uitgave is uitermate sober. De documentatie is summier, maar voldoende wat de nuchtere feiten betreft, maar behoorlijke toelichtingen en foto’s ontbreken en het is een raadsel waarom Gutman zijn cd’s niet nummert.