Concertgebouworkest: Horizon 1. Eggert: Number nine VI A bigger splash; Matthews: Turning point; Verbey: LIED; Glanert: Theatrum bestiarum. Jörgen van Rijen (tr) met het Concertgebouworkest o.l.v. Markus Stenz. RCO Live RCO 08003 (77’37”). 2007 

Met alle respect voor de knappe, virtuoze en gevoelige inbreng van trombonist Jorgen van Rijen in het werk van Verbey gaat bij herhaald beluisteren de aandacht steeds nader uit naar de werken van Matthews en Glanert. Aan het begin van Colin Matthews’ Turning point wordt een hels lawaai ontketend, maar dan komt het wendingspunt van de titel in het oplossende geding en maakt het spektakel de weg vrij voor een overgang naar trage grandeur waarmee de componist naar het schijnt een tijdelijk onvermogen om te componeren overwon.

Heftigheid, veel kabaal zijn ook een soort wezens kenmerk van de succesvolle Hamburgse componist Detlev Glanert (1960) die een vrij omvangrijk oeuvre in vele genres op zijn naam heeft. Theatrum bestiarum (ondertitel: ‘Songs and dances for large orchestra’, waaraan een zich luid manifesterend orgel is toegevoegd) uit 2005 is daar een typerend voorbeeld van.

Hij was leerling van Henze, maar andere invloeden komen van Knussen en haast onvermijdelijk van Mahler (het structureel perspectief) en zelfs Ravel (de kunstmatige geluidsmaskerade).

Met een veelzijdig, perfect getraind en gelukkig gretig ensemble als het Concertgebouworkest dat begin 2014 het opdrachtswerk Frenesia van hem uitvoert, is een tot in de puntjes verzorgde weergave verzekerd.