Vanessa Benelli Mosell: (R)evolution. Beffa: Pianosuite; Stockhausen: Klavierstücke nr.1-5, 7-9; Stravinsky: 3 delen uit Petroesjka. Decca 481.1615 (58’). 2014
Benelli Mosell was een jaar of acht geleden al met de Pianosonate nr. 1 van Scriabin en de Pianosonate nr. 7 van Prokofiev present op een verzamelplaat met Russische pianowerken waaraan ook Alexander Warenberg en Marco Rapetti bijdragen leverden (Berlin Classics BC 30053-8) en alleen met een Lisztrecital op Brilliant Classics 94357 uit 2012 en met het op deze site in de rubriek Verzamelprogramma’s besproken programma Introductie met opnieuw Prokofiev, Liszt en Scriabin, maar ook met Haydn (Brilliant Classics 94209).
Intussen 28 krijgt de virtuoze Italiaanse op wat een debuutprogramma heet, de gelegenheid om in geheel aan twintigste eeuwse pianowerken gewijd programma haar grote kunnen te tonen. Decca spreekt van een (uitgesteld) debuut en (R)evolution is voor dit eerbetoon een verklaarbare titel.
Dat ze – helaas niet de complete – Klavierstücke uit de periode 1952/1961 van Stockhausen uitkoos is niet zo verwonderlijk nadat ze deze in haar studententijd van Pollini had gehoord en ze in de gelegenheid was om ze bij de componist zelf eigen te maken. Ze brengt fraai structuur aan in dit materiaal dat alle strengheid ten spijt bij vlagen zelfs best muzikaal klinkt.
Op bekender terrein begeeft ze zich met de Drie delen uit Petroesjka van Stravinsky. Het stuk wordt heel verdienstelijk knap ‘uitgehamerd’ door de pianiste. Vergelijk dit met Pollini (DG 471.360-2) en Kissin (RCA 82876-65390-2) om te ervaren hoe goed de Italiaanse is.
Karol Beffa (1935) is een Franse componist van Poolse afkomst. Zijn Suite voor piano of klavecimbel met een jazzachtig laatste deel is uit 2008 en beleeft hier zijn verdiende cd doop. Nu graag ook een opname van de klavecimbelversie.
Dat de instrumentaal technische wapenrustig volledig en tegen de zwaarste aanvallen bestand is, zal nauwelijks verbazen. Daarmee komt ze ook ver in dit recital. Maar waar mogelijk toont ze ook muzikale gevoeligheid en benut ze alle gegeven expressiemogelijkheden.
Voor de volledige elf Klavierstücke van Stockhausen kunnen we vrijwel alleen bij Herbert Henck (Wergo WER 60135/36) terecht.