Borac, Luiza: Chants nostalques. Brediceanu: Bagă Doamne luna—n nor; Dima: De ce nu-mi vii (O komm zu mir); Godowsky: Triakontameron nr. 11 ‘Alt Wien’; Kreisler: Liebesleid; Schubert/Liszt: Der Müller und der Bach D. 795/19; Auf den Wasser zu singen D. 774; Aufenthalt D. 957/5; Ständchen D. 957/4; Gretchen am Spinnrade D. 118; Erlkönig D. 328; Ave Maria D. 839; Frühlingsglaube D. 686; Der Neugierige D. 795/6; Rachmaninov/Kreisler: Liebesleid; Liebesfreud; Schumann: Du bist wie eine Blume op. 25/24; Silvestri: Chant nostalgique op. 27/1; Strauss, R.: Allerseelen op. 10/8; Tárrega: Recuerdos de la Alhambra. Ion Buzea (t) en Luiza Borac (p). Avie AV 2316 (79’36”). 2013
Een in menig opzicht verrassend recital van de Roemeense pianiste Luiza Borac die zich vooral voor het werk van haar beroemde landgenoten Lipatti en Enescu heeft ingezet. Verrassend bijvoorbeeld omdat niet alle bijdragen onder het begrip nostalgiek vallen. Het item van de meer als dirigent dan als componist bekende, legendare en wat excentrieke Constantin Silvestri (1913-1969) waaraan de titel van de cd is ontleend, is het eerste van zijn drie Études de nuances en heeft de titel ten spijt weinig nostalgieks, eerder wat depressiefs.
Nog verrassender zijn de vijf voor het eerst uitgegeven bijdragen van de lyrische tenor Ion Buzea met drie verschillende begeleiders uit 1964 toen de zanger als dertigjarige op zijn hoogtepunt was die door Buzea knap gemanipuleerd van een een nieuwe begeleiding zijn voorzien.
Verder is het leuk tweemaal de bekendste werkjes van Kreisler te horen, eenmaal als origine en eenmaal bezien door de bril van zijn vriend Rachmaninov. Godowsky voegde met zijn Alt Wien iets aan de Kreislersfeer toe.
De pianobewerking die Borac maakte van Tárrega’s Recuerdos de la Alhambra is een fantastische uitsmijter, net als in 2008 bij Cyprien Katsaris (Piano 21 P21 030N).
Maar de hoofdschotel wordt gevormd door de liedbewerkingen van Schubert door Liszt. Heel mooi slaagden Gretchen am Spinnrade en Frühlingsglaude, in Erlkönig had het verloop dramatischer gekund en Ave Maria klinkt wat vlak.
Het geheel is aanzienlijk meer dan de som der delen dankzij de inzet, het stijlgevoel en de dichterlijke flair van deze pianiste.