Boston trio: Elegy and blues. Arensky: Pianotrio nr. 1 in d op. 32; Musto: Pianotrio; Fauré: Pianotrio in d op. 120. Centaur CRC 3523 (61’42”). 2015

Anton Stepanovitch Arensky (1861-1906) werd opgeleid door RimakKorsakov, maar in zijn schitterende eerste pianotrio moeten we eerder denken aan het pianotrio van Tchaikovsky. Beide hebben eenzelfde elegische schoonheid, in het geval van Arensky’s trio betreuren we de dood van zijn vriend Karl Davydov, oud-directeur van het Petersburgs conservatorium en een begenadigde cellist. Geen wonder dat dit instrument zon’n prominente rol speelt in dit werk, met name in het derde deel. Net als bij Tchaikovsky heeft Arensky’s trio een bijna symfonische opzet met zeer intensieve pianopassages.

Zo zorgt Arensky voor de elegy kant van dit programma. Voor de blues kant komen we terecht bij de Amerikaanse componist John Musto (1954) die zijn net geen kwartier durende tweedelige pianotrio in 1998 schreef. Het loont de moeite dit werk nader te leren kennen.

Het Pianotrio van Fauré is niet met een bondige omschrijving in een woord in de titel van dit cd programma vermeld. Het is ook wat lastig er eentje te vinden. Bij Fauré denk je gauw aan subtiliteit en understatement. Dat hebben de drie leden van het in 1997 opgerichte Boston trio, Heng-Jin Park (p), Irina Muresanu (v), Astrid Schween (vc) goed begrepen.

Zij zorgen voor een met de juiste emoties geladen weergave van Arensky, een warm pleidooi voor Musto en een fijnzinnig genuanceerde kijk op Fauré. Wie eens nader wil vergelijken, kan voor Arensky bijvoorbeeld terecht bij pianiste Polina Levchenko en de broers Capuchon (Warner 7243-567.970-2) en voor Fauré bij het Florestan trio (Hyperion CDA 67114).