Robyn Bollinger: Ciaccona: The bass of time. Biber: Passacaglia in g; Bach, J.S.: ‘Passacaglia; uit Solovioolpartita nr. 2 in in d BWV. 1004; Bartók: ‘Tempo di ciaconna’ uit Solovioolsonate BB. 124, Sz. 117; Berio: Corale su Sequenza VIII. Crier CR 1701 (48’51”). 2017

Even terug naar de muzikale vormleer: een ciacona (of chaconne) is een instrumentale compositie in driekwart maat, waarin een steeds herhaald thema van vier of acht maten door steeds nieuwe contrapunten wordt begeleid.

Saai, begrensd en eentonig? Helemaal niet wanneer vier grote B meestercomponisten in verschillende muziekperioden de vorm toepassen en daar op hoog niveau wat bijzonders van maken. De luisteraar wordt van de aanvankelijk strak toegepaste vorm in drie kwartier naar de perpetuum mobile gedaante van Berio gevoerd. Om van een dergelijk programma een succes te maken, is wel een heel goede, boeiende violist gewenst. Aan die voorwaarde voldoet de jonge Amerikaanse violiste Robyn Bollinger zeker. Ze toont lef, intoneert zuiver en weet de stijlen goed uit elkaar te houden en geeft zo inhoud aan tussen 1674 en 1976 respectievelijk in Bohemen, Duitsland, de V.S. en Italië geschreven belangrijke delen uit populaire solowerken.