Katherine Bryan: Liebermann: Fluitconcert op. 39; Hüe: Fantasie voor fluit en orkest; Poulenc: Fluitsonate FP. 164 (bew.) Nielsen: Fluitconcert FS. 119. Katherine Bryan met het Schots nationaal orkest o.l.v. Paul Daniel. Linn CKD 367 (64’11”). 2009

Wie op tv het Engelse muziekleven enigszins volgt, weet dat fluitiste Katherine Bryan driemaal doordrong tot de finale van het programma BBC Young Musician of the Year. Dat mocht ook wel met iemand die met veel lof afstudeerde aan Juilliard.

Wat haar betreft begint het programma veelbelovend met het Fluitconcert dat Lowell Liebermann (1961) in 1992 schreef voor James Galway.Het geeft haar alle kansen om haar grote virtuoze kunnen te tonen, maar muzikaal gezien heeft het werk met zijn wat sentimentele en oppervlakkige  filmmuziek karakter weinig om het lijf.

Vervolgens laat ze ons kennis maken met de verrassend mooie Fantasie uit 1913 van de Franse componist Georges Hüe (1858-1948). Wat een prachtig stuk van slechts 7’58’’ is dit oorspronkelijk voor fluit en piano bedoelde werk. Vergelijk dit met het origineel van o.a. Anna Norberg (Arte CD 7136). 

De door Lennox Berkeley georkestreerde sonate van Poulenc. Met meer vlees op de botten krijgt het werk een groter soortelijk gewicht en een vergelijking met de erg goede Sharon Bezaly en Ronald Brautigam (BIS SACD 1729) leert snel dat Bryan hier ook een erg mooie vertolking aflevert.

Dat de fluitiste zeer vertrouwd is met het Fluitconcert van Nielsen, blijkt uit inkleuring van elke noot die ze heel behendig en vlot speelt. Let maar eens op haar dialoog met de trombone.

Gelukkig heeft ook de begeleiding van Paul Daniel steeds de juiste sfeer en het passende karakter. Zelfs de niet optimale akoestiek van de Henry Wood Hall in Glasgow doet daar geen afbreuk aan.