Rachel Barton Pine: Blues dialogues. Baker: Blues (deliver my soul); Perkinson: Blues, Forms for solo violin; Still: Suite voor viool en piano; Da Costa: A set of dance tunes; White, C.C.: Levee dance op. 26/2; Ellington: In a sentimental mood (bew.); White, D.: Blues dialogues; Wallen: Boogie Woogie; Childs: Incident on Larpenteur Avenue; Roumain: Filter for unaccompanied violin; Brown, C.S.: A song without words. Met Matthew Hagle (p). Cedille CDR 9000018-2 (75’51”). 2018

Het was al in 1997 dat de Amerikaanse violiste Rachel Barton Pine een opname maakte van ‘vioolconcerten van zwarte componisten uit de achttiende en negentiende eeuw als De Meude Monpas, Boulonge de Saint-Georges, Joseph White en Coleridge-Taylor (Cedille CDR 90000035). Ze heeft vaak in clubs geluisterd naar blues en nam die stijl gretig in zich op. Op haar nieuwe cd borduurt ze daarop voort met werken voor soloviool en viool en piano van de hier onbekende Afro-Amerikaanse componisten David Baker (1931 - 2016), Coleridge-Taylor Perkinson (1942 - 2004), William Grant Still (1895 - 1978), Noel da Costa (1929 - 1960), Clarence Cameron White (1880 - 1960), Duke Ellington (1899 - 1974), Dolores White (1932), Errollyn Wallen (1958), Billy Childs (1957), Daniel Bernard Roumain (1977) en Charles S. Brown (1940).

Het leverde een rijk gevarieerd optreden op met virtuoze stukken voor soloviool van Baker, Perkinson (geschreven voor de eerste zwarte violist in het New York filharmonisch orkest, Sanford Allen).  Hoogtepunten zijn de Suite van Still (enigszins à la Brahms eigenlijk) en de Dansmelodieën van Da Costa die hun cd première beleven.

Niemand minder dan Heifetz had de Levee dance van White op zijn programma en het is leuk om Ellingtons In a sentimental mood uit 1935 eens te horen in een bewerking van Wendell Logan. Aan de aardige Blues dialogues van Dolores White is de titel an de cd ontleend. Ook dat is een hoogtepunt als een soort jazzy Bartók.

Child schreef zijn Incident on Larpenteur Avenue over een fatale schietpartij van de politie op verzoek van de violiste, Filter van Roumain loopt over van energie en Browns song without words brengt ons terug in rustiger blues vaarwater.

Rachel Barton Pine speelt dit repertoire met een bewonderenswaardige overtuigingskracht en veel gevoel en Matthew Hagle is waar nodig als vaste partner een betrouwbare begeleider. Zo ontstond een uniek geheel dat een brede aandacht waard is.