Arno Bornkamp: Saxofoon in Parijs, Een. Glazoenov: Saxofoonconcert in Es op. 109; Caplet: Légende; Koechlin: Sonatine voor oboe d’amore en instrumentaal ensemble op. 194/2 (bew.); Ibert: Saxofoonconcertino. Met Camerata Amsterdam o.l.v. Jeroen Weierink. Vanguard 99039 (61’39”). 1994 

Standaardconcerten voor saxofoon zijn op twee handen te tellen, maar het Saxofoonconcert van Aleksandr Glazoenov hoort zeker tot dat rijtje. In 1934 woonde hij in Parijs en kwam hij in contact met saxofoons toen hij de Republikeinse garde in actie hoorde. Glazoenov had waarschijnlijk weinig jazz opgepikt tijdens zijn jaren in Parijs, want zijn concert voor altsaxofoon en strijkorkest biedt vooral lyrische romantiek. Het is een melancholiek werk dat zijn Slavische herkomst verraadt, maar de solist kan er al zijn bagage in kwijt. 

Dat flankerend werken van Franse componisten zijn opgenomen, is niet zo verwonderlijk want Frankrijk is het moederland van de in 1840 door de Belg Adolphe Sax bedachte saxofoon. Ook de vervanging van de oboe d’amore door een sax in het werk van Koechlin doet geenszins afbreuk aan de kwaliteiten van het stuk.

Voor de uitvoering van dit viertal composities had men zich nauwelijks een betere solist dan Arno Bornkamp kunnen voorstellen. Wat hem helpt, is de pittige ondersteuning door Camerata Amsterdam.