Lisa Batiasvili: City Lights. Chaplin/Sanchez/Daniderff: Potpourri van thema’s uit ‘Limelight’, ‘City Lights’ en ‘Modern Times’; Bach, J.S.: ‘Ich ruf zu Dir’ BWV, 639 (bew. Hillborg); Legrand: Paris violon; Siegel: ‘Ich hab noch einen Koffer in Berlin’ (bew. Rachveli); “Evening song’ (bew. Riihimäki); Strauss, J. sr.: ‘Furioso Galopp’ op. 114 (bew. Rachveli); Morricone: ‘Liefdesthema’ uit Cinema paradise (bew. Rachveli); Piazzolla: ‘Adio Nonino/Vuelvo al sur/Buenos Aires Hora Cero’ (bew. Rachveli); Dvorak: Thema ‘Largo’ van Symfonie nr. 9. Met het Berlijns omroeporkest o.l.v. Nikolz Rachveli; Melua ‘No better magic’; Koncz: ‘The lark’; Rachveli: ‘Herio Bichebo/Tovlis Pantelli/Lament/Styx’ (gebaseerd op thema’s van Kancheli). Met Nikoloz Rachveli (p), Till Brönner (tr), Milos Karadaglic (git) en het Georgisch filharmonisch orkest, Zurab Melua (git) Tim Harries (bs), Katie Melua (zang). DG 483.8586 (65’28”). 2019
Met drie bewerkte thema’s uit filmmuziek van Charlie Chaplin als uitvalsbasis presenteert violiste Lisa Batiasvilli een programma vol herinneringen aan plaatsen die haar tijdens haar studie en daarna lief zijn gebleven. Een toch van Georgië, waar ze in 1979 in Tblisi werd geboren via Parijs, Berlijn, Buenos Aires en Hollywood en samenwerkingen met heel verschillende personen zoals gitarist Milos Karadaglic, gitarist Zurab Melua, trompettist Till Brönner, bas Tim Harries en zangeres Katie Melua. Samen presenteren zij een muziekprogramma met echo’s uit al die steden. Logisch dat het programmaboekje veel foto’s bevat.
De meeste arrangementen van dirigent Nikoloz Rachveli zijn nieuw. De idee van deze uitgave bij DG is om jonge kunstenaars met dergelijke middle-of-the-road programma’. Zo werd pianist Danill Trifonov een paar geleden op een denkbeeldige reis gestuurd met het programma ‘Destination Rachmaninov (DG 483.5335) en aankwam in het programma ‘Arrival’ (DG 483.6617).
Batiasvili weet van meet af aan de aandacht te boeien, waardoor men grappig genoeg naar meer van deze kost gaat verlangen. De arrangementen getuigen van goede smaak alleen zo Bach zijn koraalmelodie in de vorm van een Adagio van Albinoni waarschijnlijk nauwelijks herkennen. Michel Legrands teer voorgedragen Paris violon is pure vreugde, Piazzolla noodt tot meedansen met de stehgeiger, Siegel is een goede vondst, Konc had een heel andere leeuwerik voor ogen dan Vaughan Williams en kwinkeleert met een zigeuneraccent en Strauss sr. zorgt voor Weense adeldom.
Het besluit met een Kancheli mélange klinkt heel authentiek omdat het Berlijnse orkest is ingeruild tegen een Georgisch. Vijftig jaar geleden had het elitaire label Deutsch Grammophon Gesellschaft een dergelijk programma zeker niet uitgebracht, maar het verstaat de tekenen des tijds en past zich aan.