Mario Brunello: Werken voor violoncello piccolo. Meneghini: Concertone nr. 3 in C; Tartini: Celloconcerten in A en D; Sonate a 4 in D; Viola da gamba sonates in Bes en g; Vandini: Celloconcert in D. Met de Accademia dell’annunciata o.l.v. Riccardo Doni. Arcana A 478 (68’21”). 2020

 

De cello piccolo genoot enige populariteit aan het begin van de achttiende eeuw en raakte daarna snel in onbruik. Het instrument is omringd door enige geheimzinnigheid. In het algemeen wordt verondersteld dat het inderdaad om een kleiner cello met een corpus van ongeveer 45cm met een extra snaar gaat, een soort vergrote altviool of viola pomposa die op de schouder werd bespeeld. Onder andere de Amsterdamse strijkinstrumentbouwer Pieter Rombouts maakte ze. Er is ook verondersteld dat Bach zijn Solocellosuite nr. 6 voor dit instrument schreef.

Mario Brunelli behoort tot de weinige musici die het instrument nog (of weer) bespelen. Hij maakte o.a. al een opname van Bachs zes Sonates en Partita’s voor soloviool in een bewerking voor dit instrument (Arcana A 469).

Op deze nieuwe uitgave introduceert hij voor het eerst op cd twee Celloconcerten van Tartini, die waarschijnlijk bestemd waren voor zijn cellospelende vriend Antonio Vandini (1691 - 1778) die zelf ook een Concert bijdraagt en die volgens de overlevering ‘de sterren van de hemel speelde’ als lid van de groep cellovirtuozen van de ‘Veneranda arca’ uit Padua. Ingeleid wordt het programma door een Concertone van Giulio Meneghini (1741 - 1824).

De zangerige kwaliteiten van het instrument komen het mooist naar voren in de langzame delen.