Anna Liisa Bezrodny: Con spirito. Elgar: Vioolsonate in e op. 82; Prokofiev: Vioolsonate nr. 2 in D op. 94bis; Sibelius: Humoresques nr. 1 in g op. 89/1 en 4 in g op. 89/4; Zimbalist/Rimsky-Korsakov: Fantasie over ‘De gouden haan’. Met Ivari Ilja. Alba ABCD 291 (67’46”). 2007

 

Hoewel ze in 1981 in Moskou werd geboren, is Anna Liisa Bezrodny een violiste uit Estland die aan de Talinn muziekhogeschool, de Sibelius academie in Helsinki en de Guildhall school in Londen studeerde.

Die internationale vorming leidde o.a. tot deze cd met werken uit die drie landen. In de Vioolsonate van Elgar uit 1919 laat ze meteen haar viool mooi gepassioneerd zingen en in het tweede deel in het lage register beginnen, daarna als een leeuwerik opstijgen en weer landen om roostrijk te eindigen in de finale.

De Vioolsonate nr. 2 van Prokofiev uit 1944 is niet anders dan een bewerking van een Fluitsonate: een mogelijk gezien de oorlogssituatie duister en intens werk met een tamelijk grauw karakter dat vaak wordt omschreven als ‘kille wind over het graf’. Dat blijkt meteen in het eerste deel dat als zodanig wordt gespeeld. Het allegro brusco klinkt fel en wat abrupt, het andante vol smachtend verlangen en de finale energiek.

Uit de reeks van vier Humoresques op. 89 van Sibelius uit 1917/8 koos Bezrodny er twee, beide in g-klein. Interessante stukken met mooie effecten waarin de componist ‘de angst van het bestaan, mooi door de zon belicht’ zag. In die geest klinken ze ook.

Het ‘magische Rusland; is tot slot even te horen in de Suite die violist Efrem Zimbalist samenstelde uit Rimsky-Korsakovs opera De gouden haan. De korte fantasie begint met de viool die de fanfarerol speelt waarmee de opera begint en schenkt daarna veel aandacht aan de beroemde ‘Hymne aan de zon’. Daarna volgt iets uit de fraaie muziek voor Tsaritsa en Shemaka, de dans en verleiding uit de tweede akte en eindigt met een virtuoze, bruisende trepak. Alles meeslepend uitgevoerd door Anna Liisa Bezrodny en Ivari Ilja op hun vermoedelijke eerste cd opname.