Jeanine de Bique: Mirrors. Graun: ‘Tra le procelle asorto’ uit Cleoptra e Cesare, ‘L’empio rigor del fato’ uit Rodelinda; Händel: ‘Che sento?…Se pietà di me non senti’ uit Giulio Cesare, ‘L’alma mia fra le tempeste uit Agrippina, Sinfonia Partenope. ‘Ritorna, caro e dolce mio tesoro’ uit Rodelinda, ‘M’ai resa infelice’ uit Deidemia, ‘Mi restano le lagrime’ uit Alcina; Telemann: ‘Rimembranza crudel’ uit Germanico; Manna: ‘Chi può dir che rea son io’ uit Achille in Sciro; Vinci, L.: ‘Ouverture’ La Partenope; Broschi: ‘Mi restano le lagrime’ uit L’isola d’Alcina. Met Concerto Köln o.l.v. Luca Quintavialle. Berlin Classics BC 302017 (67’49”). 2021
Mijn eerste kennismaking per dvd met Jeanine de Bique, de sopraan uit Trinidad, was in de titelrol van Händels Rodelinda (Erato 2954-20321) uit 2018. Voor haar cd solodebuut stelde ze met Yannis François een gebroken spiegel wordt weerkaatst in aria’s van dezelfde rol uit opera’s van zijn tijdgenoten Carl Heinrich Graun (1704 - 1759), Riccardo Broschi (ca. 1698 - 1756), Gennaro Manna (1715 - 1779) en een Ouverture van Leonardo Vinci (1690 - 1730). Interessant is in deze momentopnamen hoe verschillend de componisten op eenzelfde karakter reageerden, hoe anders ze hen vanuit psychologisch standpunt bekeken.
Het programma past heel goed bij het felle temperament van de zangeres die zich in een mum van tijd inleeft in de diverse karakters en haar stem dienovereenkomstig rijk laat bloeien in al hun kracht, liefde, vergeving en vasthoudendheid, maar daarbij soms wel wat dieper onder het oppervlak had mogen kijken. Wel zoekt ze alle vocaal beschikbare ruimte op om zich des te beter met de protagonisten te kunnen identificeren.
Zelf zegt ze daarover: ‘It seems as if everything that has shaped me as a person and as a musician has given me the means to meet the musical and emotional demands of the program’. Een programma met drie cd wereldpremières.
Met Concerto Köln o.l.v. Luca Quintavialle stond haar heel redelijk, maar niet steeds erg inlevend met Concerto Köln terzijde.