Bezaly, Sharon en Ronald Brautgam: Prokofiev: Fluitsonate in D op. 94; Schubert: Variaties over het lied ‘Trockne Blumen’ D. 802; Dutilleux: Sonatine; Jolivet: Chant de Linos. BIS SACD 1429 (63’03”). 2005

Na haar opname van Mozarts werken voor fluit en orkest en een cd met werken van Duruflé, Hahn, Weinberg en Nikolayeva met Nobuko Imai en Ronald Brautigam keert de Israëlische fluitiste terug met een interessant gemengd programma waarvan de werken van Prokofiev en Schubert de hoofdschotel vormen, maar die van Dutilleux en Jolivet minstens zo interessant zijn.

De sonate van Prokofiev is natuurlijk ook bekend als de tweede vioolsonate onder opusnr. 94a, maar de fluitversie is het origineel. Bezaly is een imposante virtuoos die een vrij lichte, heel wendbare toets en een uitermate briljante toon huldigt. Bij iemand als Pahud (EMI) krijgt Prokofiev meer body en nuancen, maar Bezaly die vooral schittert in het Presto komt ook het Andante nauwelijks aan verleiding en charme tekort. De zeven variaties die Schubert schreef over het lied Trockne Blumen uit Die schöne Müllerin klinken al even treffend, nu zonder blijk van overdreven virtuositeit maar met sterk wisselende stemmingen.

Grappig, de Sonatine van Dutilleux dateert uit hetzelfde jaar als de Sonate van Prokofiev (1943), maar is heel anders geaard, tegelijk intenser en ongrijpbaarder. Eenvoud als kenmerk van het ware bepaalt de sfeer in Jolivets Chant de Linos. Ronald Brautigam is een betrouwbare, zij het niet erg stimulerende begeleider die ook hoorbaar wat op de achtergrond blijft. De fluitklank is echter een waar genoegen.