Safricium. Aria’s van Porpora, Leo, Araia, Vinci, Graun, Caldara, Broschi, Händel en Giacomelli. Cecilia Bartoli met Il giardino armonico o.l.v. Giovanni Antonini. Decca 478.152-4 (1u 40’). 2009-10-13

In een luxe album zorgt Cecilia Bartoli voor een eerbetoon aan componisten in wier opera’s de castraat een belangrijke rol speelde. Of de claim van ’75 minuten wereldpremières’ klopt valt te betwijfelen, ik heb het niet nagezocht maar in ieder geval is het geheel keurig gedocumenteerd en van de gezongen teksten voorzien. Meer voor de hand had gelegen om dit programma door Philippe Jaroussky te laten zingen.

Het is slechts een greep uit het vele mogelijke en beschikbare materiaal, maar wel een nuttige en mooie. Over het castratendom staat in de rubriek Fonografie Muziek een artikel, maar hier wordt het gegeven ook heel uitvoerig, mooi toepasselijk (met mesje en al) geïllustreerd en met voorbeelden in 3 talen behandeld. Alleen al dat maakt deze uitgave nuttig en belangrijk.

Enthousiaste Bartolibewonderaars zullen vanzelf geen aansporing nodig hebben om dit album te kopen: zij zelf immers is de grootste attractie; wie wat kritischer is en dreigt aan een overdosis Bartoli te gaan lijden of die haar maniertjes nu wel langzamerhand kent, zal opvallen dat de interpretatie van sommige aria’s op het kantje is vanwege de hier en daar stroef verlopende coloraturen. Gek genoeg overtuigt ze het meest met de drie aria’s op de korte bonus cd. En haast zou men het geheel al in de eigen cd verzameling wensen voor haar prachtige ‘Ombra mai fu’ uit Händels Serse, en Sposa, non mi conosci plus Qual Farfalla, trouwens niet alle premières, getuige eerdere recitalopnamen van onder meer Scholl (Harmonia Mundi HMC 90.1685), Horne (Warner 2564-60519-2) en Fleming (Decca 475.6186-2).