Balsom, Alison: Haydn: Trompetconcert nr. 1 in Es Hob. VIIe/1; Hummel: Trompetconcert in Es WoO 1; Torelli: Trompetconcert in D; Neruda: Trompetconcert in Es; Alison Balsom met de Deutsche Kammerphilharmonie, Bremen. EMI 216.213-0 (52’47”). 2008 

In de late achttiende eeuw trad de trompet prominent naar voren als solo instrument nadat de natuurlijke beperkingen van het instrument wat waren overwonnen door ontwikkelingen die een volledig chromatisch toonbereik mogelijk maakten met toetsten net als bij een klavierinstrument.

Het was die van toetsen voorziene trompet die later door het nu bekende instrument met ventielen werd opgevolgd, waarvoor Haydn in 1796 zijn bekende trompetconcert schreef voor de Weense virtuoos Anton Weidlinger. Het as Haydns laatste volledige orkestwerk en vreemd genoeg was het aanvankelijk helemaal niet zo populair, mogelijk ten gevolge van het ongewone geluid van die oudere trompetvorm.

Tegenwoordig is het werk een geliefd vehikel voor de trompetvirtuoos die in de cadens van het eerste deel een mooie show van zijn kunnen kan geven. Het langzame deel is heel lyrisch, wat het voor de solist haast net zo moeilijk maakt als het vuurwerk uit die cadens. Het laatste deel bezit die typisch wat ingehouden uitbundigheid die we kennen uit andere concertfinales van de componist.

Ook Hummel schreef zijn lichtelijk Mozartiaanse trompetconcert voor Weidlinger. Balsom brengt gelukkig niet zozeer de schetterende mogelijkheid van haar instrument naar voren als wel de mildere kanten, maar ze kan ook briljante klaroenklanken produceren. Heel mooi is hoe ze weet te nuanceren en zangerig weet te zijn. Hardenberger (Decca 480.556-2) is de geduchtste concurrent.