ARGERICH, MARTHA EN DANIEL BARENBOIM: LIVE IN BERLIN 2014

Martha Argerich en Daniel Barenboim: Live in Berlijn. Mozart: Sonate voor 2 piano’s in D KV 375a; Schubert: Variaties op een oorspronkelijk thema vierhandig in As op. 35, D. 813; Stravinsky: Le sacre du printemps. DG 479.392-2 (75’27”). 2014

 

Voordat Stravinsky zijn Sacre zo meesterlijk orkestreerde, bestond alleen de versie voor twee piano’s. Wat zou het waard zijn om die nog eens door Debussy en Stravinky te kunnen horen spelen.

Later waagden zich ook heel wat anderen daaraan. Er zijn o.a. opnamen met Dennis Russell Davies en Maki Namekawa (Sinfonieorchester Basel SOB 06), het pianoduo Huber en Thomet (Wergo WER 6809-2), Lidija en Sanja Bizjak (Mirare MIR 171), Vladimir Ashkenazy en Andrei Gavrilov (Decca 433.829-2), Güher en Süher Pekinel (DG 437.650-2), Noël Lee en Christian Ivaldi (Arion ARN 68041), het duo Villarceaux (Thorofon CTH 2437), Tamriko Siprashvili en Mark Anderson (Nimbus NI 5733), Peter en Patrik Jablonski (Altara ALT 1001), het duo Bugallo en Williams (Wergo WER 6683-2), Nicolai Petrov en Alexander Ghindin (Melodiya MEL CD 10.01261), Andreas Grau en Götz Schumacher (Neos 20805), Bracha Eden en Alexander Tamir (Decca 478.3279, 20 cd’s), het duo Trenkner-Speidel (MDG MDG 930.1908-6) en Jean-Efflam Bavouzet en François-Frédéric Guy (Chandos CHAN 10863). Al met al heel wat. Maar de meesten kunnen we snel vergeten. 

Dat daarbij de internationaal grootsten en bekendsten als Ashkenazy/Gavrilov en Bavouzert/Guy de beste indruk maakten, zal niet verbazen. Maar deze haast verpletterende vertolking van beide Argentijnen slaat alles. Felle ritmen, pittige accenten, indringend musiceren maken dit een grootse vertoning. Dat het slot van Adoration wat aan profiel verliest, ligt niet aan de pianisten, maar aan Stravinsky.

Heel mooi geschakeerd en met toenemende spanning opgebouwd klinkt ook het Variatiewerk van Schubert. Relatief met minst geslaagd is de Mozart sonate met weliswaar veel zangerig spel van Barenboim en een keurige begeleiding door Argerich met een  wat aarzelend eerste deel, een fraai gevormd middendeel en een vrij uitgelaten finale .

Maar deze cd moet is toch vooral aantrekkelijk dankzij Stravinsky. Geen wonder dat het publiek even op adem komt om vervolgens ovationeel te applaudisseren.