Vents françaix, Les: Winds & Piano. Poulenc: Sextet FP. 100; Farrenc: Sextet in c op. 40; Roussel: Divertissement voor piano en blaaskwintet op. 6; Caplet: Kwintet voor fluit, hobo, klarinet fagot, hoorn en piano; Mozart: Kwintet voor blazers en piano in Es KV 452; Beethoven: Kwintet voor blazers en piano in Es op. 16; Thuille: Sextet voor piano en blaaskwintet in Bes op. 6; Rimsky-Korsakov: Kwintet in Bes voor fluit, klarinet, fagot, hoorn en piano. Warner 2564-623185 (3 cd’s, 2u., 59’27”). 2014
Op dit trio cd’s spelen de leden Emmanuel Pahud (fl), François Leleux (h), Paul Meyer (kl), Gilbert Audin (fag) en Radovan Vlatkovic (hrn) met pianist Eric le Sage in verschillende samenstellingen een aantal kamermuziekwerken voor blazers en piano van acht verschillende componisten, vier Franse, drie Duits/Oostenrijkse en een Russische.
Van de Franse werken op de eerste cd is het Sextet van Poulenc (1932, herzien 1939) het bekendst. Voor velen zal het driedelige Sextet voor piano, fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn van Louise Farrenc (1852) helemaal nieuw zijn. Het schijnt een van de eerste werken te zijn voor deze combinatie instrumenten en het maakt een voortreffelijke indruk.
Het Divertissement van Roussel (1906) blijkt een kort eendelig kwintet in rondovorm voor hobo, klarinet, fagot, hoorn en piano te zijn dat werd geschreven toen hij nog studeerde bij d’Indy. Het bevat een aantal prachtig contrasterende ideeën.
Het vierdelige Kwintet van Caplet (1899) zet fluit, hobo, klarinet en piano aan het werk. Het stuk is van een negentienjarige, dus nog uit zijn studententijd. Het was jarenlang zoek totdat het vlak voor W.O. II opdook. Gelukkig, want de muziek is zeer de moeite waard met een melancholiek adagio en een geestig scherzo.
Het bekendst zijn de kwintetten van Mozart en Beethoven uit resp. 1784 en 1796. Eerst koesterde ik daarvan de opname met Walter Gieseking, Sidney Sutcliffe, Bernard Walton, Cecil James en Dennis Brain (Testament SBT 1091) daarna ook die van Radu Lupu, Han de Vries George Pieterson, Brian Pollard en Vicente Zarzo (Decca 414.291-2) en tot slot de versie van Murray Perahia, Neil Black, Thea King, Anthony Halstead en Graham Sheen (CBS MK 42099), maar er zijn heel wat meer erg mooie versies (zie Vergelijkende Discografie uit 2012). Beide geweldig goed, Beethoven met een iets concertanter pianopartij.
Het Sextet van Ludwig Thuille (1861-1907) uit 1888 is een echte trouvaille. Het is gecomponeerd voor de gangbare combinatie van fluit, hobo, klarinet, fagot, hoorn en piano en vierdelig. De muziek is heel melodieus en evenwichtig met een overpeinzend larghetto en een elegante gavotte. De vivace finale is heel levendig.
Het driedelige Kwintet voor fluit, hobo, klarinet, fagot, hoorn en piano van Rimsky (1876) is een verbeeldingsvol werk dat werd ingezonden voor een Russisch kamermuziekcompositie concours, maar waar het niet werd bekroond. Toch is het een heerlijk werk, mooi voor de instrumenten geschreven en vol levendige kleuren met het slotrondo als zorgeloos, ondeugend hoogtepunt.
Over deze Franse vertolkingen kunnen we kort zijn: stuk voor stuk zijn ze zeer geslaagd en verdienen alle lof. Zozeer zelfs dat het jammer is dat het tweede schijfje slechts 51’26” en het derde maar 54’59” muziek bevat.
Daar had best nog iets van Onslow, Rubinstein, Magnard, Françaix, Nielsen, Roussel, Ligei, Berio, Carter, Rihm, Arnold, Holst, Jacob, Mathias en Rihm bijgekund…….