STÉPHANY, ANNA: BLACK IS THE COLOUR

Anna Stéphany: Black is the colour. Berio: Folk songs nr. 1-11; Ravel: Introduction et allegro; Histoires naturelles nr. 1-5 (bew. Artur Lavander); Falla: Psyché. Met het Labyrinth ensemble. Alpha 384 (58’37”). 2017

 

De niet zomaar voor een stem, maar voor de bijzondere stem van Cathy Berberian (RCA 09026=062540-2, Stradivarius STR 10017)) geschreven Folk songs van Berio uit 1964 bestaan uit onweerstaanbaar aardige transcripties van elf volksliedjes uit de hele wereld = van de Amerikaanse Sioux via Peru en Polynesië tot Sicilië - en zorgden dat dit zijn leukste, meest toegankelijke werd werd.

Na haar hebben heel wat sopranen en mezzo’s op cd aan deze compositie gewaagd, ook Jard van Nes (. Vooral Dawn Upshaw (DG 477.5414) maakte indruk. En nu is daar de Anglo=Franse Anna Stéphany die haar recital Black is the colour gaf. Zwart is inderdaad haar concertjurk op de cover en in de muziek die ze zingt zit in mindere mate nogal wat zwart, maar ook veel wit.

Ook Anna Stéphany is goed opgewassen tegen de eisen die een goede uitvoering stelt. Haar afsluitende Azerbeidjaanse liefdeslied is een ware tour de force.

Het in 2013 opgerichte Labyrinth ensemble met Hanna Weinmeiser (v), Anahit Kurtykian (v), Claudius Herrmann (vc), Sebastian Eyb (va), Pamela Stahel (fl), Robert Pickup (kl) en Julie Palloc (hrp) meldt zich hierna overtuigend alleen in Ravels Introduction et allegro en in de Histoires naturelles die eigenlijk voor de begeleiding voldoende hebben aan een piano en die niet alleen door vrouwen, maar ook door mannen worden gezongen, zoals door Régine Crespin en Philippe Entremont (Sony SMK 60577) en door Gerard Souzay en Dalton Baldwin (Testament SBT 1311) klinken hier kleuriger, voller en eigenlijk ook treffender. 

Falla’s Psyché uit 1924 op tekst van Adolfo Bécquer is geschreven voor (mezzo)sopraan, fluit, harp, viool en cello. Onder meer Victoria de los Angeles (Harmonia Mundi HMC 90.1432) en Benita Valente (Pantheon D 07175) maakten er representatieve opnamen van. In vergelijking met zijn eerdere vocale werken blijkt de invloed van volksmuziek te zijn verminderd en een neoklassieke inslag te zijn vergroot. Dat is ook de geest waarin Stéphany het slechts vijf minuten durende stuk voordraagt.

Het succes is vrijwel geheel aan de kant van de zangeres die zich hier in een combinatie van niet te vaak opgenomen mooi profileert.

Wie haar ook eens in een barokke operarol wil horen, moet naar Händels Serse luisteren (Chandos CHAN 0792) luisteren, waarin ze de titelrol vertolkt. Ook zong ze in Mozarts Requiem (LSO Live 0627).