MEYER, SABINE: KLARINETRECITAL

Meyer, Sabine en Oleg Maisenberg.  Devienne: Klarinetsonate nr. 1 in Bes; Saint-Saëns: Klarinetsonate in Es op. 167; Poulenc: Klarinetsonate op. 184; Milhaud: Scaramouche. EMI 379.787-2 (56’12”). 2007-05-26

 

Sabine Meyer op de Franse tour met de bescheiden, introverte Oleg Maisenberg als nieuwe begeleider (met of zonder warme ventilator voor zijn altijd koude handen). Het werd een feest. Natuurlijk speelt de klarinettiste terecht de hoofdrol, maar de pianist doet zich gelukkig ook danig gelden en heeft een meest heel ad rem en gevoelige eigen inbreng.

De sonate van Devienne, een tijdgenoot van Mozart, zelf fluitist, maar nijver voor alle houtblaasinstrumenten schrijvend (hij stierf als 44-jarige waanzinnig), is niet te versmaden, maar had eventueel nog een hammerflügel als begeleidingsinstrument verdiend. Hij was een man van zijn tijd die de sfeer en de structuren van het classicisme nog beleed maar zich wel bewust was van de nieuwe romantische muziekrevolutie. OP veel bekender terrein komen we met de vaak opgenomen sonate van Saint-Saëns uit 1921 die door Meyer van Maisenberg met voorname terughoudendheid wordt maar wel met de nodige poëzie wordt afgewikkeld om er vervolgens in de sonate van Poulenc dartel en lichtvoetig op uit te trekken. Milhaud zelf maakte het arrangement voor klarinet en piano van zijn Scaramouche dat oorspronkelijk voor twee piano’s is bestemd. Uitermate frivool, maar een trekje vulgariteit in de ‘Brazileira’ tot besluit wordt het haast te korte werk uitgevoerd. Meyers klarinettoon is om van te smullen, als goudkleurige, warme honing, maar hij bezit waar nodig ook veel pit. De virtuoze passages wekken hier grote bewondering, maar het zijn de langzamer delen die het best beklijven.