Britten: Suite op. 83; Patterson: Spiders op. 48; Bugs op. 93; Byrnes: Visions in twilight; Yun: In balance; Takemitsu: Stanza II. Lavinia Meijer. Channel Classics CCS SA 29709 (63’08”). 2009

Oorspronkelijk hoogwaardig soloharprepertoire is schaars. Vaak moeten harpisten en harpistes dus teruggrijpen op bewerkingen, maar de temperamentvolle, virtuoze, gevoelige Lavinia Meijer inspireerde intussen een aantal componisten – waaronder de hier vertegenwoordigde Byrnes en Patterson – om speciaal voor haar hun inspiratie de vrije loop te laten. Het kan niet anders dan dat deze componisten uitermate tevreden zijn met het klinkend resultaat hier. In tegenstelling tot de tamelijk tot zeer korte stukken van de meeste hier uitstekend opgenomen werken is het stuk van Yun langer en uit één stuk. De aanpak hier getuigt van een boeiend dragende lange adem.

Het recital begint met de voor Osian Ellis geschreven en daarna meteen opgenomen Suite op. 83 van Britten uit 1969. (Meridian CDE 84119). Het slotdeeltje is gebaseerd op de hymne uit Wales ‘St. Denio’, die in de Engelse kerk beter bekend is als ‘Immortal, invisible’. Meijer speelt het werk met veel gevoel voor de onderliggende subtiliteiten en zorgt voor rijke nuancen.

Fascinerend ook Takemitsu’s Stanza II waarin de harp op ietwat uitdagende wijze gezelschap krijgt van een bandopname met vogelgeluiden en menselijke stemmen. Bewonderaars van Takemitsu en verzamelaars van diens werk kennen zeker de opname van Ursula Holliger (DG 477.538-2) aan wie het werk is opgedragen uit de jaren zeventig vorige eeuw. Het moet gezegd: Meyer maakt meer van het stuk en is beter opgenomen. Dat geldt trouwens voor het hele programma van deze cd. En nu maar op zoek naar meer oud en nieuw repertoire. Ook de cd catalogus smeekt er om.