Sina Kloke: Piano rariteiten. Debussy: Ballade; Dupont: La maison dans les dunes; Vierne: ‘Évocation d’un jour d’angoisse nr. 7’ en ‘Seul’ nr. 12 uit Préludes op. 36; Vladigerov: ‘Passion’ uit Impressions op. 9; Alkan: Le grillon op. 60; Hahn: Le rossignol éperdu; Arzumanov: nr. 1-4 uit Pianostukken op. 74; Desyatnikov: nr. 4 uit Songs from the Bukovina; Nicodé: ‘Reue’ nr. 6 en ‘Erinnerung’ nr. 8 uit 10 Poésies op. 22; Fuchs: deel 4 uit Pianosonate nr. 1 in Ges op. 19; Arensky: ‘Intermezzo’ uit Morceaux caractéristiques; Rachmaninov: Vocalise op. 34/14; Piana: La rosa; Groviez: ‘Sérénade’ uit Fancies; Piazzolla: Libertango. Met Fabian Müller, Severin von Eckardstein, Mūza Rubackyte, Etsuko Hirose, Lukas Geniusas, Simon Callaghan, Ingrid Marsoner en Antonio Pompa-Baldi. Danacord DACOCD 839 (79’45”). 2018
In 1987 vond in de ridderzaal van het zestiende eeuwse kasteel met tweehonderd zitplaatsen in de Noordduitse stad Husum voor het eerst het jaarlijkse ‘Festival van pianorariteiten’ plaats. Het was een idee van de Berlijnse pianist en pedagoog Peter Froundjian.
In 2018 werden daar - net als in de jaren tachtig door Philips tijdens het enigszins vergelijkbare Lockenhaus festival - microfoons bij geplaatst en delen opgenomen die door een negental meest jonge en niet overbekende pianisten zijn uitgevoerd.
Fabian Müller speelt om te beginnen heel fraai de vrij onbekende Ballade van Debussy uit 1891. Severin von Eckardstein vervolgt met La maison dans les dunes van de onbekende, jong aan tbc overleden Gabriel Dupont. Mūza Rubckuyté koos een paar tijdens W.O. I geschreven Préludes van Vierne, waaronder het melancholieke ‘seul’. De onbekende Bulgaarse componist Pancho Vladigerov legde in zijn compositie iets melancholieks dat Etsuko Hirose goed begrijpt, net als Alkans door een krekel geïnspireerde Le grillon. Bij de in Venezuela geboren Reynaldo Hahn gaat het in Le rossignol éperdu om een bedroefde nachtegaal die beeldend wordt neergezet door Lukas Geniusas.
De bijdrage van de Russische componist Valery Arzumanov maakt een wat saaie indruk en dat is niet de schuld van de vertolker. Veel meer enthousiasme wekt de Duitse componist Jean Louis Nicodé met twee deeltjes uit zijn Poésies, indringend voorgedragen voor Simon Callaghan. De allegro finale van de eerste Pianosonate van Roberto Fuchs heeft iets van Brahms, dat Ingrid Marsoner krachtig benadrukt.
Zelf vertolkt de als eerste genoemde Sina Kloke het plezierige, vrij introverte ‘Intermezzo’ van Arensky. De Amerikaan Antonio Pompa-Baldi treft de ziel met de bekende, nostalgische Vocalise van Rachmaninov.
Roberto Piana speelt met licht ingehouden virtuositeit de bewerking van het volksliedje La rosa uit Sardinië. Ook bestraald door uitbundige, in dit geval Spaanse, zonneschijn zijn de beide beelden van Gabriel Groviez.
Besloten wordt door Antonio Pompa-Baldi met het nog altijd magische Libertango van Astor Piazzolla. Naast Sina Koke maakte hij de sterkste indruk op me.
Wie de lijst met gespeelde nader bekijkt, zal veel onbekende componisten en nog onbekendere werken ontdekken, die hier ook voor het eerst op cd verschijnen. De kwaliteit van de muziek en de vertolkingen is verrassend goed en voor reportagebegrippen zijn ook de opnamen zelf zeer geslaagd. Gelukkig verstrekt het programmaboekje veel nuttige informatie. Het Festival heeft iets unieks te bieden.
Van het begin af aan maakte Danacord daar opnamen, te beginnen met DACOCD 299 in 1987. Misschien een gegeven voor verder onderzoek?