BLACHER, BORIS (1903 – 1975): VARIABELE METRIEK

Blacher heeft de meest relevante stromingen van de twintigste eeuwse muziekontwikkeling (van jazz tot elektronische muziek) in zijn werk geïntegreerd en daarbij vaak geparodieerd. Voor de met hem getrouwde pianiste Gerty Herzog schreef hij diverse composities, waaronder het tweede pianoconcert en een aantal zelfstandige stukken.

Nooit verloochende de componist zijn eclectische houding, hij beleed die zelfs openlijk door bijvoorbeeld te beweren dat hij “nu eens op deze, dan weer op gene manier” componeert. Een bepaalde voorkeur had hij voor het componeren met variabele metriek.

Blachers interesse voor de problemen van de spraakcompositie was een aanleiding om een paar stukken voor het muziektheater te maken, maar ook zijn Abstrakte Oper Nr. 1 (naar een tekst van collega componist Werner Egk), waarin ‘associatieve klanken’, dat wil zeggen aan hun semantische kader onttrokken spraakflarden, op grond van hun relatie met de muziek de condition humaine moeten weerspiegelen.

In de cd catalogus is Blachers werk wat ondervertegenwoordigd, maar de Paganinivariaties en de Konzertante Musik vormen als een van zijn beste werken een goed uitgangspunt voor een nadere kennismaking.

Selectieve discografie

Paganinivariaties. Weens filharmonisch orkest o.l.v. Georg Solti. Decca 452.853-2.

Konzertante Musik; Klarinetconcert; Suite Fürstin Tarakanowa; 2 Inventionen; Music for Cleveland. Dimitri Ashkenazy met het Deutsches Sinfonie Orchester o.l.v. Vladimir Ashkenazy. Ondine ODE 912-2.

Der Großinquisitor. Siegmund Nimsgern met het Omroepkoor Leipzig en het Dresdens filharmonisch orkest o.l.v. Herbert Kegel. Berlin Classics BC 93782.

Abstrakte Oper Nr. 1. Clara Ebers, Ernst Häfliger, Kurt Böhme met het Omroeporkest Frankfurt o.l.v. Werner Egk. BMG 74321-73504-2.