LOUISE FARRENC – DUMONT (1804-1875): VOORLIEFDE VOOR DE PIANO   

Door haar huwelijk op zeventienjarige leeftijd met de tien jaar oudere fluitist Jacques (Aristide) Farrenc gaat de Franse componiste Louise Dumont onder zijn naam de Franse muziekgeschiedenis in. Dumont was een begaafde leerlinge van Anton Reicha in Parijs. Ze besloot haar studie eraan te geven trok als uitvoerend musicienne met haar man door Frankrijk. M. Farrenc echter had al gauw genoeg van dat rondtrekkend artistenleven en werd muziekuitgever, wat zijn vrouw goed te pas kwam bij de publicatie van haar Traité des abbréviations; ze werd echter bekend door haar Trésoir des pianistes, een mooie verzameling van in haar tijd voorhanden oude en nieuwe pianomuziek. Daarenboven konden zo gemakkelijk haar eigen composities in druk verschijnen.

Van haar hand verschenen enige symfonieën, een redelijk aantal kamermuziekwerken voor verschillende bezettingen. Natuurlijk ook pianowerken. Die haar vast te pas kwamen als pianodocente aan het Parijs’ Conservatorium waar ze van 1842-1873 werkzaam was als enige vrouw in die functie. Het meeste succes als componiste had ze met haar Nonet op. 38 uit 1850 waaraan bij de première niemand minder dan violist Joseph Joachim meewerkte.  

Discografie

Symfonieën nr. 1 en 3. NDR symfonieorkest o.l.v. Johannes Goritzki. CPO 999.603-2.

Symfonie nr. 2  NDR symfonieorkest o.l.v. Johannes Goritzki. CPO 999.820-2.

Nonet; Pianotrio in Es; Variations concertantes sur un air Suisse. François Leleux,, Brigitte Engerer c.s. Naïve V 5033.

Pianokwintetten nr. 1 en 2. Linos ensemble. CPO 999.194-2.

Fluittrio. Emily Beynon, Daniël Esser, Sepp Grotenhuis. Channel Classics CCS SA 26508.

Air russe varié; Valse brillante. Konstanze Eickhorst. CPO 999.879-2.