LORENZANI, PAOLO (1640 – 1713): ITALIAAN MET GRANDS MOTETS

Lorenzoni begon als koorknaap in de Cappella Giulia in het Vaticaan waar hij leerling was van  Benevoli. Na een vroege loopbaan als maestro di cappella in Rome en Messina vluchtte hi gedurende de oorlogen in 1678 naar Parijs waar hij een belangrijke figuur werd in de strijd om de Italiaanse muziek daar ingang te doen vinden en om de hegemonie van Lully te doorbreken.

Daarbij kreeg hij de hulp van Lodewijk XIV (die hem leider van de muziek van de koningin maakte) en leidende aristocraten die de vertolking van zijn  dramatische muziek mogelijk maakten. Bijvoorbeeld van de pastorale Nicandro e Fileno in 1681. Maar na de dood van koningin Marie-Thérèse in 1683 nam zijn invloed af, ondanks succesvolle oratorium uitvoeringen in Romeinse stijl. Als maître de chapelle van de Theatijnse orde sinds 1685 verzorgde hij een opvoering van de opera Orontée in Chantilly.

In 1694 keerde hij naar Italië terug als leider van de vertrouwde Cappella Giulia. Hoewel hij voortkwam uit de Romeinse traditie, stond hij hoorbaar bloot aan Franse invloeden, zeker die van Lully. Tot zijn overgeleverde werken behoren aria’s, cantates, motetten (een reeks van 25 werd uitgegeven), een mis en een Magnificat, beide dubbelkorig.

Selectieve discografie

Antenne à la vièrge; Motet pour l’élévation; Motet pour tous les temps; Dialogue entre Jésus et l’âme; Motet pour les confesseurs; Litanies à la vièrge. Le concert spirituel o.l.v. Hervé Niquet. Naxos 8.553648.