MARENZIO, LUCA (1553 – 1599): GROOT MADRIGALIST

Tegen het einde van de zestiende eeuw waren de belangrijkste madrigalisten Italianen. Tot de belangrijksten onder hen behoort Luca Marenzio. Hij paarde een opmerkelijke artisticiteit aan een uitstekende techniek. In zijn madrigalen worden contrasterende gevoelens en visuele details heel mooi uitgebeeld, zoals bijvoorbeeld in het bekende Solo e pensoso op tekst van Petrarca. Maar er waren ook serieuze sonnetten die meest uit zijn late jaren dateren en die nog opmerkelijker zijn als klankschildering. De motetten getuigen ook van een grote verbale verbeeldingskracht en tevens van veel religieus symbolisme.

Typerend voor de laatzestiende-eeuwse madrigalisten was dat ze als teksten bij voorkeur pastorale poëzie gebruikten. Marenzio was een veelschrijver die in totaal ruim vierhonderd madrigalen en villanella’s publiceerde. Ze waren ondergebracht in tenminste 23 banden die in de periode 1580-1599 verschenen.

Marenzio was mogelijk een leerling van Contino in Brescia. Hij ging rond 1574 naar Rome waar hij verschillende kardinalen en mecenassen als Luigi d’Este diende tot 1586. In die jaren werden royaal werken van hem gepubliceerd en verwierf hij een internationale reputatie. Het jaar 1587 was een reisjaar waarin hij Verona bezocht en korte tijd in dienst was van Ferdinando de’ Medici in Florence. Daar schreef hij intermedi voor de festiviteiten rond het hertogelijke huwelijk. Later dat jaar keerde hij weer terug naar Rome, waar hij tot 1593 bij de hertog van Bracciano verbleef. Toen trad hij in dienst bij kardinaal Cinzio Aldobrandini en kreeg een appartement in het Vaticaan het jaar daarop.

In 1595/6 bracht hij een bezoek aan het Poolse hof en keerde ook daarvan in 1598 weer terug in Rome.

Selectieve discografie

Madrigalen. Concerto italiano o.l.v. Rinaldo Alessandrini. Opus 111 OPS 30-117. 1994