PISTON, WALTER (1894 – 1976): AMERIKAANS NEOCLASSICIST

De Amerikaan Piston was tekenaar-ontwerper voordat hij in 1919 compositie ging studeren in Harvard (1919 – 1924) en daarna bij Dukas en Boulanger in Parijs. Van 1926 tot 1960 keerde hij terug naar Harvard waar hij een gerespecteerd docent muziektheorie werd. Zijn leerboek Harmony uit 1941 was erg in zwang.

Zijn muziek is geschreven in een heldere, tonale stijl die veel weg heeft van Stravinsky’s neoclassicisme, maar ook invloeden verraadt van Fauré en Roussel. Tot zijn belangrijkste werken behoren 8 symfonieën (uit de periode 1937 – 1965), concerten (een tweetal voor viool), vijf strijkkwartetten (1933 – 1962) en het ballet The incredible flutist uit 1938. Van die symfonieën is de vierde het mooist.

Selectieve discografie

Symfonieën nr. 2 en 6. Seattle symfonie orkest o.l.v. Gerard Schwarz. Naxos 8.559161.

Symfonie nr. 4; Capriccio voor harp en strijkorkest; 3 New England sketches; Serenata. Seattle symfonie orkest o.l.v. Gerard Schwarz. Naxos 8.559162.

Vioolconcerten nr. 1 en 2; Fantasie voor viool en orkest. James Buswell met het Oekraïns nationaal orkest o.l.v. Theodore Kuchar. Naxos 8.559003.

Suite The incredible flutist; Fantasie voor althobo, harp en strijkers; Suite voor orkest; Concert voor blaasinstrumenten, strijkkwartet en slagwerk; Psalm en gebed van David. Scott Goff, Glen Davidson, Theresa Elder Wunrow, het Juilliard kwartet en het Seattle symfonie orkest en –koor o.l.v. Gerard Schwarz. Delos DE 3126.