SALLINEN, AULIS (1935 -     ): DUIDELIJK EPIGONISME

Sallinen was een leerling van Merikanto en Kokkonen aan de muziekacademie in Helsinki van 1955 tot 1960; hij keerde daar in 1970 als docent terug. Als componist begon hij laat in de jaren 1960 met de vermenging van drieklanken met avant-garde technieken; vervolgens wijdde hij zich in de jaren zeventig aan de opera en putte daarvoor uit diverse bronnen, zoals Janácek, Orff en Sjostakovitsj in bijvoorbeeld The horseman (1975), The red line (1978), The king goes forth to France (1984) en Kullervo (1992). Voor de concertzaal schreef hij vier symfonieën, vijf strijkkwartetten en concerten voor viool en cello plus diverse zelfstandige, programmatisch getinte orkestwerken.

Selectieve discografie

Celloconcert; Chamber music I en III; Sommige aspecten van Peltoniemi’s treurmars; Zonsopkomst serenade; Schaduwen; Symfonieën nr. 4 en 5 Washington mosaics. Arto Noras met het Helsinki filharmonisch orkest en Finland sinfonietta o.l.v. Okku Kamu; Jouko Harjanne en Aki Välimäki met het Avanti kamerorkest. Finlandia 4509-99966-2 (2 cd’s).

Variaties voor orkest; Vioolconcert; Sommige aspecten van Peltoniemi’s treurmars; De nachtelijke dansen van Don Juanquixote. Eeva Koskinen en Torleif Thedéen met Tapiola sinfonietta o.l.v. Osmo Vänskä. BIS CD 560.

Liederen van leven en dood; Suite De ijzertijd. Margit Papunen, Jorma Hynninen, koren en het Helsinki filharmonisch orkest o.l.v. Okko Kamu. Ondine ODE 844-2.