VALEN, FARTEIN (1887 – 1952): OOIT MET CULTSTATUS OMRINGD

De Noor Olav Fartein Valen studeerde eerst in Christiania en daarna in Berlijn compositie bij Reger. Niettemin zocht hij daarna zijn heil in de atonaliteit met een zelf ontwikkeld twaalftoonsysteem en werd aanvankelijk een Scandinavische cultfiguur totdat met de verdwijning van atonaliteits voorvechters ook de belangstelling voor hem verflauwde. Inmiddels is hij vrijwel geheel in vergetelheid geraakt. Hij bleef ook altijd een buitenstaander., maar toonde wel een fijnzinnig natuurgevoel dat zijn werk laat lijken op een atonale Delius. Zijn vioolconcert waarin hij net als Berg een Bachcitaat verwerkte, kan gelden als zijn beste compositie. De eerste symfonie (1939) was aanvankelijk bedoeld als pianosonate, maar doet het in georkestreerde vorm goed.

Valen, die op Madagascar werd geboren waar zijn vader zendeling was, studeerde aanvankelijk talen voordat hij zich op de muziek stortte. Hij schreef vijf symfonieën, een piano- en een vioolconcert, kamermuziek, orgelmuziek, pianowerken, koorwerken en liederen. Een best intrigerende persoonlijkheid spreekt uit Varens werk.

Selectieve discografie

Symfonieën nr. 1-4. Bergens filharmonisch orkest o.l.v. Aldo Sectio. Simax PSC 3101 (2 cd’s).

Vioolconcert. Arve Tellefsen met het Trondheim symfonie orkest o.l.v. Ole Kristian Ruud. Simax PSC 1173.

Pianowerken. Robert Riefling. BIS CD 173/4.