Claudio Abbado: Prometheus, muzikale variaties over een mythe. Beethoven: Gedeelten uit Prometheusop. 43; Liszt: Prometheus S. 99; Scriabin: Prométhé, le poème de la feu op. 60a; Nono: ‘Höderlin’ uit   Prometeo. Martha Argerich (p), Ingrid Ade-Jesemann (s), Monika Bair-Ivenz (s), Ulrike Krumbiegel (spr), Matthias Schadock (spr), de Berliner Singakademie, Solistenkoor Freiburg en het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Claudio Abbado. ArtHaus 101.717 (65’03”). 1992

In een Griekse legende wordt Prometheus voorgesteld als de held die de mensheid het vuur, kennis en cultuur bracht en daarvoor weliswaar aan een rots werd vastgeketend, maar die daarmee wel de wereld van vernietiging door Zeus redde. Prometheus was door de eeuwen heen een inspiratiebron voor schrijvers, dichters, beeldende kunstenaars en componisten.

Claudio Abbado koos Prometheus begin jaren negentig als onderwerp voor een tv concert dat op cd verscheen (Sony SK 53978) en later filmisch met tamme lichteffecten in Scriabin en met twee zangeressen, twee sprekers, basfluit, contrabasklarinet en elektronica voor Nono werd behandeld door Chris Swann. Gedurende Beethoven en Liszt worden afbeeldingen uit de natuur, schilderijen al dan niet vervormd getoond.

Behalve wat toneelmuziek van Beethoven krijgen we het Symfonisch gedicht nr. 5 van Liszt, Scriabins klanktafereel (met een vurige Argerich) en een Nonofragment te horen.

De visie van Swann op het onderwerp is interessant en aan muzikale zijde hebben we te maken met louter meesterlijke vertolkingen.