Ravel: L’heure espagnole; L’enfant et les sortilèges. Anna Steiger (s), François le Roux (b), Rémy Corazza (t), Thierry Dran (t), François Loup (bs) met het Londens filharmonisch orkest o.l.v. Sian Edwards c.q. Cynthia Buchan (ms), Fiona Kimm (ms), Malcolm Walker (b), François Loup (bs) e.a. met het Londens filharmonisch orkest o.l.v. Simon Rattle. Warner 50-51865-4314-2 (dvd, 100’). 1987
Ravel: L’heure espagnole; L’enfant et les sortilèges. Stéphanie d’Oustrac (mz), Alek Shrader (t), François Piolino (t), Elliot Mador (b), Paul Gay (bs) c.q. Khatouna Gadelia (s), Elodie Méchain (ct) met het Glyndebourne koor en het Londens filharmonisch orkest o.l.v. Kazushi Ono. FRA Musica FRA 008 (dvd, 54’ + 10’). 2012
Glyndebourne oud en Glyndebourne nieuw wat het theater betreft. Oud en nieuw zou men ook de regie opvattingen van Frank Corsaro en decorbouwer Maurice Sendak versus Laurent Pelly en François Rossilion kunnen noemen. In die oudste opname schept decorbouwer Sendak enigszins met charmante gevoelens de wereld van een geïllustreerd kinderboek in L’enfant et les sortilèges terwijl Corsaro zich in L’heure espagnole realistischer opstelt.
In laatstgenoemd werk weten Anna Steiger als Conception en François le Roux als muilezeldrijver heel goed expressief gebruik te maken van close-ups. Steiger in in haar aria ‘Oh! La pitoyable aventure’ mooi sensueel en vol verwachting. Le Roux heeft weinig tekst, maar komt wel goed onvermoeibaar in actie en wanneer hij merkt dat de jonge vrouw van de klokkenmaker behalve als werkpaard ook als minnaar in hem is geïnteresseerd, werpt hij zich met nog meer energie op zijn taak. Als Torquemada in de klok heeft Rémy Corazza de regie in handen, geholpen door drie dansers. Dirigent Edwards toont veel gevoel te hebben voor Spaanse dansritmen.
L’enfant et les sortilèges is natuurlijk stukken lastiger in beeld te brengen en het lukt Cyntia Buchan ook niet helemaal om het ondeugende jochie te spelen. Wel heeft regisseur Corsaro een stille proloog toegevoegd waarin we zien wat voor een naar boefje dat jong is. Maar verder is de handeling goed en leuk verzorgd met soms komische effecten: het haasje-over, de agressieve grootvaderstoel en de eekhoorn vallen zeer positief op. De door met vuurwerksterretjes zwaaiende kinderen zijn een goede vondst. Er werden verder nog animaties toegevoegd zodat we ook vlammen en cijfers over het toneel zien dansen. Rattle begeleidt het geheel sympathiek.
Dan de nieuwe uitgave. In L’heure espagnole zien we dankzij Caroline Ginet en Florence Evrard een kostelijk rommelige klokkenuitdragerij waarin we behalve klokken kisten, een fiets, een tafel met daarop een verstelbare bureaulamp en een wasmachine met het gezicht van een klok op de trommel zien. Heel Spaans is ook een levensgrote stier die te pas komt wanneer Ramiro vertelt hoe zijn vader als toreador aan de dood ontsnapte. De kostuums zijn ook geestig: Gonzalve de absurde dichter in een bloemetjeshemd met sjaal en een oranje broek, Don Inigo, de gewichtig doende bankier in driedelig grijs. Stéphanie d’Oustrac is een Conception die vrijpostigheid en lust uitstraalt. Ook de overige rollen zijn zeer naar behoren bezet.
In L’enfant et les sortilèges krijgt het decor van Barbara de Limburg terecht meteen applaus: het kinderperspectief wordt gesuggereerd door de aanwezigheid van een veel meer dan levensgrote tafel. Maar als de boze moeder is verdwenen wordt teruggekeerd naar normaler proporties. Het dwarse kind wordt nu in al zijn mokkende gedrag uitstekend door Khatouna Gadelia uitgebeeld en ook de in het vervolg optredende voorwerpen en de dolle parade van de wraakzuchtige dieren maken een puike impressie en de rekenkunde scène klinkt bedreigend. Het simpele ‘Maman!’ aan het stol klinkt als een bevrijding.
Het is haast onmogelijk te kiezen tussen beide uitgaven. Ze bevatten beide prachtige, maar heel verschillende presentaties op hoog niveau. Haast zou men ze beide moeten bezitten…..
Van L’enfant et les sortilèges hadden we trouwens al die leuke uitgave van het Nederlands Danstheater met de muziek die Lorin Maazel voor DG inspeelde op dvd (ArtHaus 100.102); laten we die vooral niet vergeten. Maar, toegegeven, beide éénakters op dvd met echt geacteerde, gezongen en uitgevoerde muziek is aantrekkelijker.