Britten: Peter Grimes. Philip Langridge (Peter Grimes), Janice Cairns (Ellen Orford), Alan Opie (Balstrode) e.a. met het Ensemble van de Engelse Nationale opera o.l.v. David Atherton. ArtHaus 100.382 (144’, 16:9, geluid 2.0, regio 2-8). 1994

De decors van Hildegard Bechtler en de regie van Tim Albery wekken een nogal kale, tot de essentie teruggebrachte, op Brecht geënte indruk waarin voor opbloeiende sentimenten en kleuren niet zoveel ruimte is. Maar binnen dit nogal expressionistische kader komt een treffende opvoering tot stand met Philip Langridge als een tegelijk meelijwekkende en heldhaftige hoofdfiguur, vol boosheid en frustratie, langzamerhand psychotisch wordend, maar in zijn beide innerlijke monologen heel poëtisch. Janice Cairns is een onverwacht jonge, heel innemende Ellen, Alan Opie een echt onsympathieke Balstrode. Bij de kleinere rollen die niet alle even goed zijn bezet, vallen nog positief Susan Gorton (Mrs. Sedley) en Ann Howard (Auntie) op. De muziek wordt in alle geledingen en uitdrukkingen recht gedaan door Atherton en op de beeld- en geluidskwaliteit valt weinig af te dingen.