Bizet: Carmen. Elina Garanča, Roberto Alagna, Barbara Frittoli, Teddy Tahu Rhodes, Keith Miller, Elizabeth Caballero, Sandra Piques Eddy, Earle Patriarco, Keith Jameson, Trevor Scheunemann met het Ensemble van de Metropolitan Opera, New York o.l.v. Yannick Nézet-Séguin. DG 073-4581 (2 dvd’s, 2u 47’). 2010

Twee factoren tillen de opname uit de Met met Elina Garanča en dirigent Yannick Nézet-Séguin boven de rest uit: de frisse levendige manier waarop de jonge dirigent, voor het eerst in de Met vanaf het voorspel de muziek een rijk kleurenpalet, energie en lyriek meegeeft plus de manier waarop de Letse in prefect Frans de rol van Carmen invult; Garanča met zwarte pruik suggereert fraai de vurige Spaanse wier inflexies en temperament de vrije spiritualiteit van haar rol inclusief sensualiteit en een zekere koele, berekende ongenaakbaarheid perfect weergeven. Ze wil duidelijk door iedereen worden begeerd en toch zichzelf blijven. Ze weet ook heel zwierig te dansen, daarbij geholpen door choreograaf en danser Christopher Wheeldon. Een onverwachte, maar geweldig goede keuze. 

Roberto Alagna is een routinier als Don José en dat wordt lichtelijk hoorbaar. Helemaal moeiteloos verloopt zijn voordracht niet meer in het hoogste bereik, maar hij presteert een heel fraaie pianissimo Bes aan het slot van ‘Le fleur que tu m’avais jeté’. Heel goed maakt hij invoelbaar hoe hij zwicht voor haar bekoring maar tot zijn verdriet en woede terzijde wordt geschoven als de toreador Escamillo ten tonele verschijnt

De beide hoofdrolspelers acteren ook voortreffelijk. Ontroerend, zij het met royal vibrato is de heel overtuigende Micaëla van Barbara Frittoli die echt het trouwe dorpsmeisje is; Teddy Tahu Rhodes is in alle opzichten een zelfverzekerde, uitdagende Escamillo en de overige rollen zijn navenant voortreffelijk bezet.

Dan is er de tot in de puntjes verzorgde aankleding al zal niemand onmiddellijk vallen voor de brokkelende muren in het decor. Richard Eyre verving de aankleding à la Zeffirelli uit de jaren 1830 door een aangepaste visie uit de latere jaren van de Spaanse burgeroorlog in de jaren dertig vorige eeuw. Een vondst is dat Renée Fleming als gastvrouw het werk kort  achter het toneel inleidt (gevolgd door de toneel manager die via de intercom de dirigent oproept naar de orkestbak) en in de korte pauze vóór de derde acte een kort interviewtje heeft met de hoofdrolspelers. De opvoering eindigt met een verrassende coup de theater. Kortom: hier valt alles precies op zijn plaats van het luchthartige begin tot het tragische slot en het is een genoegen om deze dvd na verloop van tijd telkens opnieuw te bekijken en te beluisteren.