Cimarosa: Il matrimonio segreto. Cinzia Forte (s., Carolina), Aldo Caputo (t., Paolino), Priscille Laplace (s., Elisetta), Daminana Pinti (ms., Fidalma), Alberto Rinaldi (b., Geronimo), Marco Cassi (t., graaf Robinson) met het Ensemble van de Opéra royal de Wallonie, Luik o.l.v. Giovanni Antonini. Dynamic 33631 (2u., 34’42”). 2009
Nu de Nederlandse Opera zomer 2019 aandacht besteed aan Cimarosa’s Il matrimonio segreto van Pergolesi, is dat een mooie aanleiding voor deze dvd bespreking.
Het is bekend, dat Leopold II, de Habsburgse keizer die in 1791 werd gekroond, niet van de opera’s van Mozart hield. Toen in datzelfde jaar de gevierde Napolitaan Dominico Cimarosa (1740 - 1801) arriveerde, onthaalde de keizer hem met een benoeming tot kapelmeester en een opdracht voor een opera voor het Burgtheater. Die opera, Il matrimonio segreto is een bewerking van de Brise satire The clandestine marriage van Colman-Gerrick waarvoor Giovanni Bertati het libretto leverde. De avond vòór de première in 1792 gelatte Leopold een privérepetitie.
De handeling gaat over een opzetje om het liefdepaar Carolina en Paolino dat in het geheim al is getrouwd als stel acceptabel te maken voor de gierige Geronimo, een rijke koopman uit Bologna. Paolina denkt dat hij daarin kan slagen door Geronimo’s andere dochter, Elisetta, uit te huwelijken aan een rijke Engelse graaf. Maar die opzet mislukt omdat Elisetta verliefd wordt op Paolino. Het in het geheim getrouwde paartje vlucht in wanhoop, maar wordt gevange genomen. Wanneer Geronimo hoort dat het reeds is getrouwd, verzoent hij zich met dat feit dat nog wordt verzacht doordat Elisetta en de graaf elkaar toch blijken lief te hebben en besluiten om ook te trouwen.
Deze Luikse opvoering heeft veel goede kanten, te beginnen met een goede regie van Stefano di Pralafera en de decors van Jean-Guy Lecat. Ook de rollen voor het merendeel naar behoren bezet. Cinzia Forte is een heel wendbare soubrette als montere en vrijpostige Carolina. Ze vormt een goed contrast met de warmbloedig klinkende Priscille Laplace als Elisette.
Damiana Pinti is met haar krachtige mezzo een effectieve Fidalma. Bij de mannen begint Aldo Caputo nog wat zwak, maar hij ontwikkelt zich snel tot een stralende, stijlvolle Paolino. Nog beter met zijn lichte bariton is de Graaf Robinson van Mario Cassi. Alleen wat licht teleurstellend is Alberto Rinaldi als Geronimo, die dat compenseert met fraaie parlandi.
Giovanni Antonini draagt een levendige begeleiding in vlotte tempi bij en het orkest speelt accuraat en expressief.
Wie wil vergelijken, kan terecht bij Travis (Opus Arte OA 4021) en Griffith (EuroArts 2054548), maar zal ontdekken daarmee nauwelijks beter af te zijn.