Gluck: Alceste. Catherine Naglestad (s., Alceste), Donald Kaasch (t., Admète), Bernhard Schneider (t., Évandre), Motti Kastón (Apollo), Johan Rydh (b., Hogepriester, Thanatos), Michael Ebbeke (b., Hercules), Wolfgang Probest (stem van de heraut), Catriona Smith (kooleidster), Nam Soo Kim (bs., stem van het Orakel) met koor en orkest van de Staatsopera Stuttgart o.l.v. Constantinos Carydis. ArtHaus 101.251 (dvd, 2u., 44’11”). 2007

Alceste behoort tot Glucks reformopera’s, waarin hij streefde naar meer eenvoud en dramatiek, In de eerste versie uit 1767. In 1776 volgde de hier gebruikte Franse versie met een libretto van François-Louis du Roullet die muzikaal rijker, dramatisch straffer is. 

Het onderwerp voor de opera was weloverwogen gekozen. De Oostenrijkse keizerin Maria Theresia was immers een paar jaar eerder weduwe geworden en de librettist van de Italiaanse versie, Calzabigi, liet er geen twijfel over bestaan: hij achtte de Oostenrijkse keizerin even dapper als de grote Alcestis, de vrouw die in de tragedie van Euripides haar leven wil offeren om dat van haar echtgenoot te redden. 

De opera werd in beide versies een groot succes en roerde het publiek tot tranen toe. Het is de vraag of het onderwerp, een ode aan het huwelijk, nog zo aanslaat bij het hedendaagse publiek. Maar de muziek is in ieder geval nog steeds meeslepend en inspireerde destijds ook Mozart bij het componeren van zijn Don Giovanni (de scène met het stenen standbeeld).

Dit is gelukkig niet de enige dvd opname van Alceste want helaas kan deze niet worden aangeraden omdat vrijwel alles daarvan tegenvalt. De kostuums zijn hedendaags, de saai gemaakte handeling speelt in een schoolaula met aangebouwde TV regiekamer.

Uit het acteren spreekt geen engagement, geen passie en teerheid te bestaan tussen Alceste en Admète en het happy end is al verdampt voor het wordt ingezet. De beide dochters van Alceste lijken speelgoedpoppen, koorleidster Catriona Smith heeft een wankele stem. Alleen Catherine Naglestad blinkt uit in de titelrol met haar ‘Divinités du Styx en ‘Ah! Malgré moi’. Ook de hogepriester van Johan Rydh kan er redelijk mee door, maar Donald Kaasch kan als Admèrte alleen variëren tussen blaffen en neuriën 

Constantinos Carydis verdient waardering voor de wijze waarop hij het orkest leidt. Ook de pruik van Alceste is een onmogelijk geval.

Wat fijn dat we kunnen terugvallen op de oude dvd uit 1999 van John Eliot Eliot Gardiner met Anne Sofie von Otter, Paul Groves en Dietrich Henschel (ArtHaus 100.160).