Glanert: Requiem voor Jheronimus Bosch. David Wilson-Johnson (b, spr.), Aga Mikolaj (s), Ursula Hesse von den Steinen (ms), Gerhard Siegel (t), Christof Fischesser (bs), Leo van Doeselaar (org) met het Groot omroepkoor en het Concertgebouworkest o.l.v. Markus Stenz. RCO Live RCO 17005 (1u., 23’09”). 2016

Rond Allerzielen (2 november) vindt in ’s Hertogenbosch een bijzondere jaarlijkse muziektraditie plaats. Componisten wordt gevraagd om een nieuw Bosch Requiem te schrijven, geïnspireerd door het bonte surrealisme, de  afschrikwekkende en wellustige beelden die de zonden van de mensheid en de gevolgen daarvan toonden, vertoond door de beroemdste kunstbroeder uit die stad die daar leefde van ca. 1450 - 1516. 

In 2016 schreef Detlev Glanert (1960) een avondvullend Requiem voor Jheronimus Bosch dat aldaar in de Sint-Jans kathedraal werd uitgevoerd. Zijn uitgangspunt was het schilderij De zeven hoofdzonden dat in het Museo del Prado in Madrid hangt.

In deze dodenmis wordt de schilder naar het hemelse gericht gevoerd en wacht hem hemel of hel. Van die gebeurtenis is deze dvd opname in het Concertgebouw gemaakt.

Bijna anderhalf uur duurt het overwegend luide, in schurende lijnen en akkoorden van een sterk met koper en slagwerk uitgerust werk, dat wel met een fluisterzacht ‘amen’ wordt afgesloten. Ook de vier solisten en het Groot Omroepkoor zorgen voor krachtige bijdragen in hun vermaningen tegen hebzucht, wellust en afgunst. Slechts een klein koor draagt de teksten van de Latijnse dodenmis harmonisch intiem en troostrijk voor. De meeste teksten zijn ontleend aan de Carmina Burana en ieder deel van het Requiem wordt voorafgegaan door een door David Wilson-Johnson gesproken  gedicht over de zeven doodzonden. Zeker aan het begin van het werk wordt hevig tekeergegaan om de demonisch natuur van Bosch te duiden.

De vertolking van Markus Stenz bezit grote dramatische kracht en er wordt bijzonder mooi gezongen en gespeeld, alsof het om een bekend standaardwerk gaat. Een hele prestatie.