Gounod: Mireille Mathieu. Inva Mula (s., Mireille), Charles Castronovo (t., Vincent), Franck Ferrari (b., Ourrias), Sylvie Brunet (ms., Taven), Alain Verhnes (bs., Maître Ramon) e.a. met het Ensemble van de Opéra Parijs o.l.v. Marc Minkowski. Naxos 2.110683/4 (2u., 58’10”). 2009

 

In 1859 schreef de jonge Provençaalse dichter Frédéric Mistral het lange epische liefdesgedicht Miréio. Kort na de publicatie las Gounod dit en reisde naar Saint Rémy om de dichter te ontmoeten. Hij was zeer gecharmeerd door de oorspronkelijkheid van dit gedicht omdat het verhaal minder gezocht en geconstrueerd was dan de gemiddelde tekst voor een operalibretto. In 1864 leverde Michel Carré dat voor hem. De opera kreeg geen makkelijke ontvangst en werd diverse keren herzien. Maar in 1939 restaureerden Guy Ferrant en Henri Busser het werk tot zijn oorspronkelijke vijf aktes en kreeg het alsnog een kans.

In de opera gaat het over Mireille die verliefd werd op de arme Vincent en de goede geest Taven waarschuwt haar haar weelde en de armoede van Vincent slecht samengaan. Maar Vincent betuigt haar vurig zijn liefde en de twee besluiten elkaar te ontmoeten in de Saintes-Maries kapel.

Ook de ossentemmer Ourrias tracht Mireille voor zich te winnen, maar wordt afgewezen. Mireille bekent haar liefde voor een arm iemand aan haar vader, de rijke boer Maître Ramon en die eist dat Mireille Vincent nooit meer mag ontmoeten. In een vlag van jaloezie slaat Ourrias de ongewapende Vincent en wordt daarvoor gestraft door een veerman op de Rhône. Taven tracht de wonden van Vincent te helen. Ondanks het feit dat Mireille hoort dat het beter gaat met Vincent, besluit ze om een pelgrimstocht door de Grau woestijn naar Saints Maries te maken. Uitgeput door deze tocht meent ze een beeld te zien aan de rand van een meer. Ze stort in, maar wordt gewekt door herdersfluiten uit de verte. Aangekomen in de kapel verschijnt ook Vincent. Mireille raakt in extase dat ze hem heft teruggevonden en krijgt een visioen dat de hemel zich opent om haar te ontvangen. Ze sterft, maar haar geest leeft voort.

Dit onderwerp van de tragische heldin moet de zeer religieuze Gounod sterk hebben aangesproken.

In deze van Fra Musica FRA 002 overgenomen dvd opname onder regie van Philip Jordan is alles naar wens: met een sterke homogene bezetting en Minkowski die voor een sympathieke begeleiding zorgt. Bij uitzending op TV trok het werk de aandacht van meer dan een miljoen kijkers en luisteraars.

Wie meer heeft aan een goede cd opname, kan het beste terecht bij de de opname van Michel Plasson met Mirella Freni, Alain Vanzo, Jane Rhodes en Gabriel Bacquier (EMI 749.653-2) uit 1979.