Glinka: Ruslan en Ludmilla. Vladimir Ognovenko (Ruslan), Anna Netrebko (Ludmilla), Mikhail Kit (Svetosar), Larissa Dyadkova (Ratmir), Gennadi Bezzubenkov (Farlaf), Galina Gorchakova (Gorislava), Konstantin Pluzhnikov (Finn), Irina Bochakova (Naina) en Yuri Marushin (Bayan) met het Ensemble van de Kirov opera, St. Petersburg o.l.v. Valery Gergiev. Philips 075-096-9 (2 dvd-v’s, 287’, 16:9 en 4:3, geluid 2.0 en DTS 5.1, regio 0). 1995
De in 1997 verschenen cd opname (Philips 446.746-2) van dit werk in deze uitvoering uit 1995 kunnen we achteraf beschouwen als de soundtrack van deze verfilming. Zoals dat ook met sommige andere producties uit het Marijinsky theater het geval is.
Meteen de ouverture stijgt in handen van Gergiev al ver uit boven de gangbare routine en klinkt snel, geraffineerd, verfijnd en meeslepend. De daar gezette toon van brille, kleurigheid en opwinding blijft door het hele werk heen gehandhaafd met fraai en heel subtiel uitgewerkte details, veel gevoel en ook een innemende teerheid zoals die bij het hier vertelde sprookje past. Een bijkomstigheid is nog dat doorgaans gecoupeerde muziek uit de vijfde akte hier in ere is hersteld.
Op de solisten, allen uit de lange, juiste traditie, valt feitelijk niets aan te merken. Voortreffelijke prestaties van de gulle basbariton Vladimir Ognovenko die zijn operakarakter als Ruslan mooi inhoud verleent, met name in zijn grote aria uit de tweede akte, de diepe bas Gennadi Bezzubenkov (Farlaf), de geweldige, plooibare sopraan Anna Netrebko, tijdens de opname pas 23 (Lyudmilla), de als steeds sterk overtuigende Galina Gorchakova (Gorislava) – de eigenlijke ster van deze productie - en de opvallend goede mezzo Larissa Diadkova met een snorretje in deze travestie Hosenrolle (prins Ratmir) en heel treffend in haar duet met Konstantin Pluzhnikov (Finn) maken het resultaat nog genietbaarder. Alleen de ietwat kelige Bayan van Yuri Marusin stelt licht teleur. De kleinere rollen kunnen ermee door, maar dansers, koor en orkest stelen de verdere show
Waar men bij de geluidsopname slechts naar kon gissen, onthult het enigszins statische, maar tenminste niet drukwisselende videobeeld (op basis van Lotfi Mansouri en hier in de beeldregie van Hans Hulscher): de volle pracht van de decors en kostuums uit 1910. In een toegevoegd interviewfragment dat als bonus is opgenomen, licht Gergiev dat nader toe. Een echt sprookjesachtig en feestelijk geheel.